На кафе кај Гордана Јанкуловска
„Јас сум дома, кој сака нека повели на кафе“. – Јанкуловска.
– Да ти гледам можи? Имаш тука некое влакно…
– Не се заебавај Божидаре, депилирана сум.
– Мала шала. Можи е трпка. Гледам документи некои, до нив змија…
– Да не е здравствена книшка, скраја да е?
– Не, „М“ пиши нешто, ама змијата е обратно свртена. Некој близок во странство?
– Имаше еден…
– Дечко Горде?
– Каков дечко, ебач. Ни еба мајката!
– Аха… Добро, тука имаш и пат гледам…
– Со комбе или со багажник?
– Ало, талог од кафе е ова, не гледам филм.
– Добро, можиш да видиш барем дали е во земјава патот или во странство?
– Не пиши…
– Друго гледаш нешто?
– Гледам одмор, само не се гледа каде јасно. Дали дома или странство. Ај стисни желба.
(Стиска)
– И јас би посакал Оливер да е министер за внатрешни да бев на твое место…
– Да се насмееме малку.
– Чао.
– Чао Божидаре.
(Фејсбук статус на авторот)