„ПИЕВ СЕКОЈ ДЕН, НЕ МОЖЕВ ДА ОДАМ“ Ава Карабатиќ призна сè за борбата со зависноста
Хрватската ријалити ѕвезда неодамна преживеа голема загуба, почина нејзиниот татко Ивица Карабатиќ.
Хрватската ријалити ѕвезда неодамна преживеа голема загуба, ненадејно почина нејзиниот татко Ивица Карабатиќ.
Во новото издание на емисијата „Премиер викенд специјал“, гостин беше Ава Карабатиќ. Ава си ја отворила душата и искрено им открила на гледачите како се соочила со лошиот порок и како го победила. Таа признала како ја издржала смртта на својата најголема поддршка во животот, татка си Ивица Карабатиќ, пишува српски „Курир“.
– Јас не мислам дека времето ги лекува сите рани, татко ми е моја поддршка и потпора, никогаш не ме спречуваше. Тоа што ми се случи… Секако дека ми недостига секој ден, знам дека секогаш беше тука за мене, јас сум единица. Имав сè што може да посака една девојка, јас тоа сè сама го кроев уште од основно училиште. Не сум се опоравила, тој беше мојата најголема поддршка. Тој беше срцев пациент и му беа вградени два стента, почина во моите раце. Од него повлеков дека сум ранлива, но не и кршлива. Бидејќи имав тешкотии, тоа ми беше шок на шок. Тој имаше контрола и се држеше до терапијата, тоа многу ме зајакна како жена за да ја натерам мојата психа да функционира – започнала Ава.
– Јас бев првата што се обидов со вештачко дишење, потоа дојде брзата помош и таа реченица „Вашиот татко е мртов“… Бев смирена, знам дека чекавме да дојде форензиката и беше многу тешко бидејќи беше државен празник. Мораше да оди кај лекарката, ние дури и не знаевме, минатото лето постојано доаѓаше итната помош. Тешко му беше да ја издржи топлината, но тој ден беше нормално – рекла Ава со грутка во грлото, а потоа зборувала за порокот со кој, како што рекла, се изборела.
– Јас сум личност која вели дека е необична и води нормален живот. Се пријавив доброволно за лекување од алкохолизам. Клучна беше ситуацијата кога се преселив од Белград во Сплит, моите родители се обидоа, но јас не бев алкохоличарка што пиеше за време на викендите, туку секој ден. Не можев да одам и како да почувствував дека морам. Докторот ми рече дека санитетот е на пат, иакотоа е зад мене, јас ја добив војната. Се упативме со санитетот и јас сум горда. Она што јас го проживував е моја сопствена вина. Тоа што си го дозволив, јас сум победник.