Дали ја нарушивме приватноста на нашата мајка кога ѝ поставивме камера во собата?
Мајка ми веќе неколку години боледува од Алцхајмер. Грижата за неа е како грижа за дете. Всушност, постојано мора да има некој со неа. А нам животот ни се сврте наопаку и тоа, многу пред короната. Но брат ми најде нешто што барем малку ни го олесни животот - постави камера. А потоа следуваа моралните дилеми: дали со ова ѝ ја нарушуваме приватноста на нашата мајка?
Се сеќавам кога се разболе баба ми и падна во кревет, сите се вртевме околу неа, не сакаше да јаде, па често ни даваа нам, на нејзините внуци, да ја нахраниме, постојано ја прашувавме да не ѝ треба нешто, седевме до неа, ѝ зборувавме, ја галевме по косата.
Потоа стаса тетка ми од Сан Франциско, нејзината најстара ќерка. Прво извади едно ѕвонче, го стави на шкафчето до креветот на баба ми и ѝ кажа кога ќе ѝ треба нешто, да ни заѕвони. Потоа сите не избрка од соба. Не смеевме да влегуваме кога сакаме. Баба ми не се опорави. На крајот ѝ откажаа бубрезите и почина.
Знам дека тогаш ми се чинеше претерано ова однесување на тетка ми, особено ѕвончето. Како на тогашната ЈАС ќе ѝ изгледаше ако некој ѝ кажеше дека еден ден во собата на мајка ни ќе ставиме камера?
Прочитајте го целиот текст на порталот „Мајка и дете“.
Фото: Pexels