Градски воз – скопската фантазија може да стане реалност

Без некоја голема врева и фанфари, безмалку и срамежливо, Владата го најави новиот проект кој треба да го спаси Скопје од вечниот сообраќаен хаос – „Градски воз“.

Скопјани, еве ја вашата шанса да се качите на нешто што не е преполно, нешто што не се расипува на секоја крстосница и нешто што не мириса на изгорено.

Дојде време да кажеме „збогум“ на оние нервозни утрински автобуси каде што „пекол“ е префинет збор за сето тоа што се случува внатре, а „сигурност“ е само теоретски поим.

Волково, Даме Груев, Ѓорче Петров, Лисиче, Драчево, Бутел – сите вие што секојдневно се будите со прашањето „ќе стигнам ли на работа пред крајот на работното време“, време е да здивнете.

Па зарем е задолжително, мајку му стара, баш секојпат да си го замислуваме Скопје како некој таму Лондон или Париз? Може ли човек овде да се вози како цивилизиран човек, макар и во воз, без тоа да звучи како сцена од „Стар трек“?

А „Градски воз“ звучи супер барем на хартија, а уште подобро ако си гледал филмови од оние западни градови каде што луѓето во воз си читаат книги, пијат кафе, и, види чудо, стигнуваат на време онаму каде што тргнале!

Градски воз ќе нè спаси од „Мистер Бин“ моментите во автобусите – оној момент кога си велиш „ќе успеам да се качам“, ама пред носот ти се затвора вратата, а на ретровизорот гледаш како возачот ти се смешка под брк.

Во возот, си велам, ќе имаме повеќе простор, повеќе воздух, ќе влезеш во него без да помислиш дека си на работ на нервен слом.

Сакале да признаеме или не, овој проект ветува подобар живот за сите што живеат во населбите околу Скопје. Превоз од периферијата до центарот е потребен веќе со години. Со градски воз, најверојатно ќе добиеме нешто што е многу побрзо и побезбедно од сегашната верзија на јавен превоз.

Само едно ме загрижува: што ако возот стане само уште една од оние скопски желби кои никогаш не се оствариле? Знаете, како „скопското метро“ кое го чекаме уште од времето на кралот Пердика.

Дали ќе биде градскиот воз следното парче во таа вечна скопска сложувалка наречена „зошто овде ништо не успева“?

Ајде, да не бидеме песимисти. Ако овој проект се реализира во октомври идната година, како што е најавено, тогаш можеби ќе видиме некоја надеж за цивилизација и во нашите краишта.

Можеби оние од Волково ќе престанат да се нервираат и ќе почнат да стигнуваат на време на работа. Можеби ќе го доживееме денот кога Бутел ќе го гледа центарот не како „последна станица“, туку како нешто што е достапно со неколкуминутно возење. И оние од Драчево конечно ќе престанат да си понесуваат сендвичи за по пат до работа. Оти, кој пробал знае колку е зезнато да живееш во Драчево, а да работиш во Ѓорче, на пример.

И на крај, секако, мора да има некоја локална анегдота. Замислувам како некој од Геге ќе влезе во возот за Центар, ќе се напика во ќошот со кафето во рака, и ќе му шепне на тој до него: „Види, брат, ако ова профункционира, следно што ќе доживееме – воз до Битола!“

До тогаш, драги мои скопјани, држете се до вашите автомобили, автобуси и нервози. Возот ќе дојде, ама прво треба да го видиме со свои очи.