ЌОТЕКОТ НЕ ИЗЛЕГОЛ ОД РАЈОТ Со удирањето покажуваме дека насилството е нормален начин за решавање на проблемите

Родителството е многу одговорна и тешка работа и невозможно е да се направи вистинската работа во секоја ситуација. Родителите често се уморни или оптоварени со разни проблеми, а поради сопствената беспомошност, физичкото казнување на нивните деца изгледа како најбрзиот и најлесниот начин за нивно воспитување.

Повеќето родители не сакаат да ги удрат своите деца, но не знаат како поинаку да го обликуваат нивното однесување. Понекогаш родителите користат физичко казнување на децата како начин да го покажат својот гнев и неодобрување поради однесувањето на детето.

Важно е да се има на ум дека удирањето не ги учи децата што е добро, туку привремено запира одредени однесувања и на децата им испраќа порака дека е во ред да се биде надвор од контрола и да се користи насилство за да се постигне одредена цел.

Многу родители мислат дека удирањето е чин на љубов, бидејќи веруваат дека тоа го прават за доброто на своите деца. Родителите кои физички ги казнуваат децата тоа најчесто го прават со вербални пораки: „Да не те сакав, немаше да ти го направам ова“. Ме боли повеќе од тебе. Еден ден ќе ми бидеш благодарен за тоа. Тоа е за твое добро“.

На овој начин тие всушност им испраќаат порака на децата дека е во ред да се изразува љубов преку насилство, а децата учат дека луѓето кои ги сакаат се и оние кои ги повредуваат.

Со други зборови, ако го удриме детето, тогаш покажуваме дека насилството е вообичаен и посакуван начин за решавање на проблемите. Покажуваме дека е пожелно да се удри некој послаб од нас, а ако им кажеме и дека тоа е начин на покажување љубов, тогаш не треба да нè чуди ако „вашата“ ќерка утре најде насилен партнер – тој ѝ ја покажува љубовта на ист начин како што вие, нејзините родители, сте ѝ ја покажувале својата љубов – со ќотек.

Повеќе за ова на порталот „Мајка и дете“.