ЗАГУБА И ТАГА Како можат блиските да продолжат понатаму?

Иако сега за траумите, загубата и тагувањето се зборува и дискутира повеќе од кога било досега, никој од нас не знае како точно да реагира пред оваа загуба по трагедијата во Кочани. Се прашувам што и како да напишам, за луѓето што доживеале трагедија да не се чувствуваат уште полошо поради напишаното за она што е тешко да се искаже со зборови.

Нормално е сега родителите на децата, како и семејствата на оние повозрасните кои загинаа во големата трагедија во Кочани, да се лути и во шок поради неправедната смрт на своите најблиски и насилно променетите околности на нивните животи. Лутината е придружена со неизмерен страв, кој повремено може да премине во паника во различни животни ситуации кои потсетуваат на отсуството на саканите, како што е празната куќа, тишината, ноќта и понатаму, секој нов ден.

Во нивната болка луѓето се чувствуваат сами и беспомошни бидејќи никој не може да ја замени таа емотивна врска, изгубеното не може да се врати. Ова е губење на контролата врз нивните животи, а тука е веројатно и чувството на вина затоа што можеби можеле некако да ја спречат несреќата или да ги заштитат своите деца.

Обземени од чувствата на неверување, лутина, осаменост, беспомошност и вина, луѓето кои ги изгубија најблиските во трагедијата во Кочани, не стасуваат да тагуваат. Тагата допрва ги чека.

А кога тагата ќе провали во „системот“, таа не избира место, време или форма на манифестација, потребна е само една слика, едно сеќавање, за да ве преплави целосно. Токму затоа некои луѓе се плашат од својата тага, најчесто оние во чии семејства било поприфатливо да се биде лут отколку тажен, бидејќи гневот ја истакнува „силата“ на личноста, а тагата ја истакнува „слабоста“.

Како да се справите со загубата на саканата личност?

Повеќе за ова прочитајте ТУКА.