Моите чизми се во подрум

И јас имам стари чизми, ама бидејќи немам таван, си ги чувам во подрумот. Од жолти станале црни, на места мемлосани, мирисаат непријатно и нема шанси да ги облечам повторно, ама сè уште не сум ги фрлил.

Но, за разлика од бројни владини функционери, како тоа го тврди Шкодране Дардишта од ДУИ, моите чизми не се забаталени по крајот на конфликтот во 2001 година, туку беа уништени во големата поплава што го зафати Скопје во летото во 2016 година. Тогаш, во Стајковци луѓе се давеа на патот, пола град беше под вода, а настрада и мојот подрум. Речиси цела ноќ ја исфрлав водата, употребив надчовечки напори за да се изборам со водената стихија, а следниот ден на никого не се пожалив, ниту, пак, побарав помош од надлежните, бидејќи тие беа зафатени со спасување на луѓе и имот на повеќе локации.

Ах, да, чизмите… Додека ја исфрлав водата, на себе ги носев речиси новите жолти чизми, изработени од антилоп. Веднаш пропуштија вода и по неколку часа беа потполно уништени. Воопшто не се наменети за таква намена, бидејќи знаеме нели дека материјалот изработен од антилоп не е погоден за влажни површини, но поради брзање или паника, ете, јас баш тие ги облеков. И не ми е криво, бидејќи дома сите останавме живи и здрави, а куќата ја спасивме. Многу луѓе истата ноќ, поминаа многу полошо.

И ги оставив чизмите, не ги фрлив. Седат, чекаат некоја нова поплава, некое ново измачување со стихијата, потпомогната од човечки фактор. Секако дека тука мислам на крајната негрижа на надлежните власти за каналите за одвод, на несоодветната канализација и на прекумерната урбанизација.

Интересно е и тоа што по случката со поплавата и чизмите, јас не станав функционер. Ни директор на службата за општи работи на Клиничкиот центар, ни член на управниот одбор на Македонски телеком. Ништо од тоа. Ја работам истата работа што ја работев тоа лето во 2016 година.

Интересно е што и тогаш, а и сега, на власт е ДУИ, чии членови и функционери, барем според тоа што го тврди Шкодране Дардишта, која е директорката на службата за општи работи на Клиничкиот центар и актуелен член на управниот одбор на Македонски телеком, чизмите од војната ги чуваат на таван. И ако затреба, тие веднаш ќе ги соблечат белите патики и повторно ќе ги облечат чизмите.

Не треба да се биде голем аналитичар, па вториот дел од изјавата на Шкодране, која порачува дека, „ Ние не сме сираци, ние сме никнале после војна. Не играјте со оган, затоа што на крај сами ќе изгорите во него“ е обично плачење на партиска функционерка, која се плаши да си ги загуби привилегиите и високите месечни приходи.

Старите чизми од 2001 година се одамна заменети со „Маноло Бланик“, а герилската униформа на УЧК со „Коко Шанел“. Тоа е природен процес, но неповратен. Бидејќи облекувањето на старите чизми, секако ќе предизвика плускавци по ноџињата, а може да доведе и до посериозни повреди. Да не речам и дека треба кондицијата за пешачење по планини. Претпоставената траекторијата од Витина до Јажинце на пример, тешко се преоѓа по годините поминати во бесплатно јадење по приеми и свечени вечери.