ЖОЛТ ШЕЌЕР, ХИМАЛАЈСКА СОЛ, АНТИВАКСЕРИ И СЛИЧНИ НЕБУЛОЗИ Наместо домашно готвење, квази-диети и незнаење
Нема вистински совет, бидејќи нема добра храна. Дури ни здрава. Така вели Зоран Вујчиќ, редовен професор на Хемискиот факултет во Белград во едно неодамнешно интервју. Според него, решението е да се набавува од селаните. Но, барањето сите да го направат тоа не е реално. Храната е полна со адитиви и уште ќе се влоши со текот на времето. За жал, тоа е нашата реалност. Дури и целата храна што ја произведуваат селаните не е здрава, вели тој
Професорот д -р Зоран Вујчиќ е редовен професор на Хемискиот факултет во Белград. Биохемичар, љубител на храна, блогер, борец против митовите за храната, заблудите и конфузијата што ни ги донесе ерата на Интернетот во нашите животи (покрај сето добро што ни го донесе). Тој зборува за српскиот портал „Зелена училница“ за храната што денес ја јадат децата, заблудите што можат да не чинат здравје, за индустриската и за органската храна…
Кога и како започнува вашата „борба“ против заблудите во кои веруваме масовно?
Мојата сопруга е всушност „виновна“. Ме иритираа секојдневните објави во порталите за чудесна храна и козметика, третмани со некои опасни хемикалии во борбата против ракот. Покрај начините на исхрана, советите на квази-нутриционистите и вечната препорака да се јаде жолт шеќер, хималајска сол и слични небулози веќе ме доведоа во експлозивна состојба. Тригерот беше тогашниот „бум“ шампон за коњи, кој некој почна да го продава како прекрасен шампон за раст на косата. Мојата сопруга ми рече да напишам нешто на оваа тема. Отворив блог како начин да комуницирам со луѓето и да се обидам да објаснам од хемиска страна каде грешат и кој им продава магла.
Да почнеме со вечната дилема и добро познатото „така растевме и ние па што ни недостасува“. Каде нашите мајки и баби правеа најмногу грешки во исхраната на своите деца, и што треба да направат денешните мајки поинаку?
Порано исхраната беше со подобар квалитет, бидејќи суровините беа едноставно со подобар квалитет. Денес, се купува во супермаркети, на пазари кои не се ни блиску до исполнување на минималниот хигиенски стандард, а во продавниците би рекол повеќе нездрава, отколку здрава храна. Овошјето и зеленчукот се собираат пред физиолошката зрелост, па заради тоа немаат целосна хранлива вредност. Идејата е само да се зачува стоката, а не таа да биде со добар квалитет. Баба ми не грешеше. Јадевме сѐ, од спанаќ (кој секогаш го мразев) до месо и овошје. Немаше изобилие, ниту слатки во секоја прилика и во секој киоск. Да не зборуваме за злото наречено Кока-Кола. Мајките се среќни што купуваат индустриско ѓубре од храна за своите деца, мислејќи дека им прават добро. И врв на иронијата е тоа што ако децата се добри, ги водат во Мекдоналдс. Бабите правеа зимници, слатки, џемови. Децата пиеја млеко, јадеа месо. Тие скокаа и трчаа по топката. Денес, бабите и дедовците тајно купуваат слатки, а врвот на љубовта се рефлектира во купувањето разни телефони.
Целото интервју прочитајте го ТУКА.
Фото: Unsplash