ЗА СЀ Е КРИВА „КРАВАТА“ Скептицизмот кон вакцините е стар колку и вакцините

И францускиот хемичар и биолог, Луис Пастер, некогаш бил нарекуван „научникот волшебник“, а скептицизмот за вакцините е стар колку и самите вакцини, пишува францускиот историчар Лоран-Анри Вињо, во својата книга „Антивакс“, дело кое следи два века против движење на вакцината.

– Такви движења отсекогаш постоеле – рече Вињау, историчар на Универзитетот во Бургундија, порано познат како Универзитетот во Дижон, во интервју за АФП.

Тој вели дека во 1796 година англискиот лекар Едвард Џенер, кој се смета за татко на имунизацијата, предизвика контроверзии во руралната Англија со своите постапки.

Лекарот открил дека вакцинацијата на лице со вирус на сипаници, исто така, создава имунитет за големи сипаници. Во 1796 година, Џенер ја вовел вакцината „вакцинија“ или „инокулум“ во телото на момчето Џејмс Фипс. Тој инокулираната течност ја нарече вакцина, а постапката вакцинација од латинскиот збор „vacca“ што значи крава (вакцина/вакцинација), пишува Хина, пренесува Ал Џезира.

Вакцинацијата од овој тип наскоро беше спроведена низ целиот свет. Така, вакцинацијата на момчето беше успешна, но колегите лекари го убедувале Џенер дека преносот на крвта на кравата ќе нè претвори во крави, напиша историчарот.

Дебатата за вакцинација во тоа време била спроведена исклучиво во медицински кругови, пред 1853 година, во согласност со тогашниот англиски закон, да се воведе задолжителна вакцинација против големи сипаници за деца од семејства кои примаат социјална помош. Ако родителите одбиле да го вакцинираат детето, им било ускратено правото на социјална помош.

Првите протести против вакцина во Лестер во 1885 година биле организирани против „таквата уцена“, од кои најголемите се одржале во 1885 година во Лестер и собрале дури 100.000 луѓе.

Тој прв протест против вакцинација одекна во историјата. Во 1906 година бил воведен нов закон со кој се проширува обврската за вакцинација, но дозволува секој што ќе потпише клаузула за приговор на совеста да биде изземен од тоа, закон кој сè уште е на сила во Обединетото Кралство.

Оттогаш се одржале протести во неколку европски земји и во Америка, иако ретко во Франција, бидејќи ретко се применувал законот од 1902 година поврзан со обврската за вакцинација.

– Контролата им е доверена на градските управи, кои не се склони кон идејата да се изречат казни за граѓаните кои не сакаат да се вакцинираат. Кога станува збор за обврската за вакцинација во училиштата, наставниците не се гледаат себеси како еден вид полицаец – вели историчарот.

Но, колегите лекари на Пастер жестоко му се спротивставиле, кога се развила вакцина против беснило во 1885 година.

– Неговото достигнување беше крајно лошо прифатено. Го прогласија за волшебник – вели Вињау.

Но, Пастер бил упорен и истакнува дека и други вакцини можат да се развијат на сличен начин, вклучително и онаа против тифус, која е предизвикана од нечистотија и нехигиенски услови на војна. Вакцината против тифус била широко користена за време на Првата светска војна и покрај „маргиналното противење“.

И тогаш во 1950 и 1960, ја признале вакцината, особено кога научните истражувања ги покажале придобивките од вакцинацијата против, на пример, детска парализа.

Работата на Луис Пастер на микроорганизми спасила животи на милиони луѓе ширум светот. Тој развил метод за намалување на ефектот на бактериите врз храната и пијалаците со загревање и ладење супстанции, сега познати како пастеризација и развиле вакцини против болести како што се антракс, колера и беснило.

Разликите во мислењата дошле до израз во 1960 година со зголемувањето на тужбите во САД поради несаканите ефекти од вакцината.

Во 1986 година, била составена листа на несакани ефекти за кои жртвите можеле да добијат надомест. За прв пат науката јавно призна дека вакцините можат да им наштетат на неколкумина, со што „сомнежот е легитимен“, вели француски историчар.

Истиот сомнеж почнал да се шири во Франција кон крајот на 1990 година кога започна системската вакцинација на адолесцентите против хепатитис Б.

Скептицизмот дополнително се зголемил кога во 1998 година во Обединетото Кралство, научникот Ендрју Вејкфилд објави лажна студија, која подоцна била негирана, поврзувајќи ја вакцината против морбили со развојот на аутизам. Вињау потсетува дека за само неколку месеци, бројот на вакцинирани деца паднал на нула.

Затоа, вели францускиот историчар, дури и ако бројот на вистински антиваксери не расте, општеството е сè повеќе скептично кога станува збор за вакцинација.

– Тие мислат: Ха, вакцината, не знам дали работи и дали навистина ми треба – вели Вињау.

Во Франција во 2009 година, „лажната пандемија“ на грип А (Х1Н1) додаде политичка димензија. По предупредувањето на СЗО за претстојниот опасен бран грип, кој на крајот ќе се покаже како прекумерен, владата нарача големи количини вакцини. Но, епидемијата е отсутна. Соочени со мерка на претпазливост прогласена залудно, многу Французи сметаат дека тоа е договор меѓу властите и фармацевтското лоби како дел од движењето против големата фармацевтска теорија на заговор.