Штом тие ќе фатат лево, ние веднаш десно? Ја, натурлих!

Германскиот претседател Штајнмајер дојде во Македонија, со нескриена намера да ги убеди граѓаните и пратениците да ја поддржат намерата на владата во јануари да го отвори Уставот, со цел Бугарите да влезат во Преамбулата.

„Продолжете одлучно по патот кон членството. Не се враќајте назад од последните метри”, рече Германецот во инспиративниот настап во македонскиот парламент.

Се разбира, јас не очекувам Уставот да биде отворен во јануари. Да бидам искрен, воопшто не очекувам и не посакувам да се случи тоа, пред Бугарија да ја запре својата негаторска политика кон Македонците и пред да ги признае идентитетот и самобитноста на македонската нација. Мислам дека тоа е еден сериозен и мошне фер услов што Скопје треба итно да го промовира во Брисел, за воопшто да почнат сериозни и плодни разговори за барањата на Софија. И убеден сум дека владата на Ковачевски за тоа би добила поддршка од Европската Унија.

И од германскиот претседател, бездруго.

Имам впечаток дека Штајнмајер денеска на македонската влада ѝ ги отвори очите, изразувајќи целосно разбирање за правото на Македонците за спорните прашања да разговараат отворено, со емоции, па дури и страстно.

„Протоколот со Бугарија, неопходните уставни измени: тоа се прашања што ги засегаат луѓето во вашата земја, затоа што се работи за прашања на националниот идентитет, македонската историја, јазик и култура. Правилно е да се водат овие дебати со емоции. На важни социјални дебати им е потребна оваа страст. Сметам дека овие дебати можете да ги водите со самодоверба“, рече Штајнмајер.

Хер Штајнмајер, вас ис дас?!

Па нашиве шупци пропагандисти од Илинденска, овие што шетаат со „наративите“ под мишка, цело време ја убедуваат јавноста дека протоколите не се важни, уставните измени исто, а за прашањата поврзани со националниот идентитет, јазикот, историјата и културата воопшто не се разговара.

Зошто Германецот не е добро брифиран? М?

Без да ја оспорувам суштината на неговата убедувачка мисија – Штајнмајер очигледно е голем државник, на прв поглед се забележуваат неговиот шарм и неговата аура, што вешто ги употребува за дисциплинирано да ја изврши својата задача – сакам да кажам дека ми се допадна неговиот стил.

Ми се допадна, на пример, неговиот патетичен апел до пратениците и до граѓаните да мислат на заедничкото добро, а не на својата личната корист. Којзнае колку сурати сретнал денеска Германецот, што директно го инспирирале да каже вакво нешто!

Ми се допадна и тоа што го посети гробот на македонскиот револуционер Гоце Делчев. Таман на време. Пред последната битка. Во која нашата историска комисија и него ќе го шитне за ич пари…

А најмногу ми се допадна што Германецот ги цитираше Блаже Конески и Петре М. Андреевски.

„Јазикот е нашата татковина“. Позната мисла на Конески.

Од „Пиреј“ на Петре М. Андреевски, човекот ископал еден „миротворен“ цитат: „Неодоливиот копнеж за мирен живот“.

И така, Штајнмајер поентираше: „Вие сами одлучувате што ја прави вашата земја посебна. Вие решавате како изгледа македонскиот идентитет денес и како ќе изгледа во иднина“.

Добро.

Така е, драг претседателе.

Многу нешта ја чинат нашата земја посебна. Мала, блиска со соседните, ама сепак посебна. И вредна човек да ја замисли како „општо добро“. Дури и како кауза, ако баш се мора…

Нашата земја ја чини посебна и спомнатиот Конески, на пример. Но и кога пее: „Ќе дојде време на лажни пророци / што божем во мое име / ќе ве збираат по плоштадите, / ќе креваат врева до небеси, / ќе се бувтаат во градите. / Немојте да им верувате!…“

И Петре М. Андреевски демонстрира една посебна состојба на духот на Македонецот, која во „Пиреј“, на пример, ја опишува и вака: „На изгореното срце и окото му е суво. Не пушта солза и да го молиш“.

И сликарот Илија Пенушлиски ја отсликува нашата посебност. На свој начин. Тој денеска кликна „ова е травестија“ и јавно ја повлече својата слика од изложбата „Заедно“ во новиот Бугарски културен центар во Скопје. Срцето на Пенушлиски изгорело кога разбрал како се злоупотребени неговото дело и неговото име, но тој ниту солза пушта ниту допушта некој да го моли, туку одлучно заповеда – сликата да се повлече, а името да ми се избрише од излогот!

Можело некој да се сети сликата на Пенушлиски да му се подари на Штајнмајер. Еве идеја, уште не е доцна…

Да, секако и Гоце ја чини Македонија посебна. Бидејќи колку и да му бараат бугарска ДНК, тој се борел за автономна Македонија. Не за Бугарија, туку за Македонија.

Нејсе…

Тоа е таа Македонија за која најголемите пропагандисти на СДСМ јавно ломотат дека е „петтокласна нација“.

И клеветат дека нејзините поети се второкласници. Или така некако беше…

И си се убедуваат дека Скопје и Македонија не биле „романескни“.

И измислиле – ова да го слушне Штајнмајер, молам! – дека македонскиот јазик, на пример, покрај другите недостатоци, имал уште една голема фалинка, не овозможувал филмски израз на емоцииите. На македонски јазик не можело да се сними добар филм. Дури ниту пристоен. Не е ниту снимен. Нашиот јазик немал филмска мелодика. Поради акцентот.

Сигурно се прашувате, која будалетинка го кажала ова?

Оној колумнистот од „првата борбена линија“. Чија првокласност, јебемлига, не може да дојде до израз, бидејќи е припадник на „петтокласна нација“. Кој зборува и пишува на јазик на кој, ете, не можело да се сними филм. Поради акцентот.

Хахахахаха!

Која романескна будалетинка!

Шокур разбираш ти за акцентот, шапшалу еден, ти си чкљ класа!

Снимај си ги ти твоите шизички филмчиња во главата на бугарски јазик, ако ти е така полесно и помило!

Лајно едно!

(Нели мелодично звучи ова „лајно“?)

Си помислив денеска да го побарам на кратко германскиот претседател и да му речам: „Драг господине Штајнмајер, не ли ви се чини дека германскиот јазик не е поетичен и погоден за снимање филмови?“

Да бев ко овие шутрациве што си го мразат сопствениот јазик и сѐ друго македонско, ќе му ја објаснев таа омраза со општо познатите предрасуди за германскиот јазик. И на Штајнмајеров ќе му речев:

„Можеби поради акцентот не ви чини јазикот. Јас и не знам кај ви паѓа акцентот. Кај нас ни паѓа на третиот отпозади. Овој колумнистов од „првата борбена линија“ секогаш е прв, нормално, и затоа никогаш на него да падне акцентот. Фрустриран е поради тоа. А и тоа швапската лексика, па ви се молам. Лос, шнел, натурлих… Како ли воопшто пишуваат вашите поети? Треба да размислите и за ревизија на правописот, секогаш имате вишок букви. Затоа ли не можете да ги титлувате филмовите?“.

Веројатно Штајнмајер ќе ме погледнеше загрижено и ќе ми шепнеше на уво: „Еншулдиген зи, ова кај вас во Скопје да не е заразно?“

За среќа, до таа средба не дојде, а Германецот продолжи по протоколот, со цитатот на денот: „Искрено се надевам дека македонската култура наскоро ќе ја збогати културната разновидност на Европската унија. Денес сум тука за да научам уште повеќе за неа“.

И?

Што научил Штајнмајер?

Со оглед на тоа што не се сретнал со Македономрзецот, веројатно не сфатил зошто сме „петтокласна нација“. Добро, такви сме какви што сме, не сјаеме баш, теписине во „Св. Спас“ од комунистичко доба… Ама ете, имаме и ние со нешто и да се пофалиме.

Македономрзецот веројатно бил на проекција на филмот „Кајмак“ на Милчо Манчевски, со опрема за ловење погрешни акценти во репликите. И со цврста намера да ја докаже својата теза за нашиот „нефилмски“ јазик.

Кај и да е, ќе се огласи на Фејсбук. Додуша, тој јавно повика на цензура и на заведување некаков негов ред на социјалните мрежи, но редот ќе важи за сите освен за него. И за таквите како него. Тоа, впрочем, е сонот на секој цензор.

Не знам дали Штајнмајер научил за најважното. За планот. Со кодни имиња: Дранг нах Остен. Барбароса. Кур те дуа Еуропе. Сардисаалееее!

Имено, целата таа пропагандистичка багра што ги „демистифицира“ и ги „брани“ политиките на владата на СДСМ и на ДУИ очекуваат проблемите на нивниот работодавец да се решат на тој начин што тие егзалтирано ќе вреват, странците ќе суфлираат (лос, шнел…), а опозиционерите ќе бидат приведени во парламентот и натерани да гласаат. Потоа сите заедно ќе бидат натоварени на воз во Монополот и…

И така, всушност, уште еднаш ќе се потврди тезата дека Македонија навистина е петтокласна нација.

За која не може да се сними филм. Ни краткометражен, од 1945-та наваму, мамицу му!

Неверојатно глупав план, хер Штајнмајер!

Овој план ја потврдува теоријата на младиот свештеник Дитрих Бонхофер – Германецот сигурно знае кој е тој, другите ќе научат – според која глупавите луѓе се поопасни од злобните. Глупавоста не е интелектуално, туку морално нарушување. Таа е поврзана со драстичното зголемување на моќта и на привилегиите, а со тоа и на злобата.

Како поинаку да се разбере зошто некои луѓе со неочекувана глупавост ги поминуваат сите граници на пристојноста и потоа пројавуваат симптоми на класичен кататоничен раптус (возбуда) на умот?

И?

Што да правиме со таквите луѓе? Што да правиме со себе? Што ако таа болест е заразна? Што ако со нивните блуеници по медиумите и на социјалните мрежи навистина се маркираат конкретни и опасни политики? Како ќе се спасиме?

Не грижете се. Имајте повеќе самодоверба, убаво ве советува Штајнмајер. Зашто, овој наш „петтокласен народ“ и за ова зло нашол лек. Го опишува Конески во песната „Молитва“:

Спаси ме Боже, од болните луѓе
што се накажани,
та не се криви,
нивната злоба умерено суди ја,
самите од неа одвај се живи.

(…)

Дај Господе, што помалку очите да
им ги бодам –
штом тие лево ќе фатат,
јас десно да одам.

Значи, кратко и јасно. И ептен филмски:

Штом тие лево, ние веднаш десно?

Ја, натурлих!