Што ни фали во политиката?
Ако сака некоја мала партија да ѝ тргне на следните избори, а има такви што се мачат со години, треба да се крсти партија или движење „Нормални луѓе“. Или да се формира нова со такво име.
Ќе кажете – зошто?
Па прво, згодно е за слогани и за пи-ар. На пример:
- Време е за Нормални луѓе!
- Дајте им шанса на Нормални луѓе!
- Со Нормални луѓе во Европа!
- Нормални луѓе против ненормални времиња!“
Потоа, добро е и за наслови на вести и текстови:
- Нормални луѓе влегуваат во Собранието
- Нормални луѓе формираа влада
Само што ќе ги чуеш овие наслови, звучат некако оптимистички, будат надеж… Сосема ново искуство!
Исто така, згодно е за посериозни анализи и осврти:
- Што сакаат Нормални луѓе?
- Може ли Нормални луѓе да ја оправат државата?
- Може ли Нормални луѓе да ги почнат преговорите со ЕУ?
- Има ли надеж за Нормални луѓе?
- Ќе стават ли Нормални луѓе Бугари во Уставот?
Интригантни теми…
А душа дало и за тизери по портали:
- Погледнете ги листите на Нормални луѓе за Советот на Скопје, НЕМА ДА ВИ СЕ ВЕРУВА!?!!?!
А згодно е и за секојдневниот политички живот и за единство на партијата… Зашто, незгодни се вести од типот:
- Функционерот Стојко Стојков истапи од Нормални луѓе
- Нормални луѓе се спукаа за министерски функции
Исто така, името е многу незгодно за политичките противници и ривали. Замислете вакви изјави или партиски соопштенија:
- СДСМ нема намера да соработува со Нормални луѓе!
- ВМРО-ДПМНЕ: НИКАКО во коалиција со Нормални луѓе!
- ДУИ не сака да отстапи функции на Нормални луѓе!
А добро е дури и за секаков неуспех. Да речеме вака:
- Нормални луѓе не влегоа во Собранието
- Нормални луѓе одат во опозиција
- Нормални луѓе нема да учествуваат на овие избори
И поразот делува некако утешно, нели?
А сега сме токму во таква фаза, иако формално-правно немаме „Нормални луѓе“.
Е некој ќе каже, па немаме ние во државата нормални луѓе, за да имаме „Нормални луѓе” во политиката, но тоа не е никаков аргумент.
И држава немаме, па што?