Работниците од Балканот веќе не им се потребни на Германија и Австрија

Со продолжување или никогаш целосното исчезнување на вирусот и други слични закани за населението и државите, се чини дека е дискутабилно отворањето на границите.

Апсолутната слобода на движење на населението и работната сила, класичниот пазар на труд и сите досега познати закони за миграција на трудот се исто така под знак прашалник.

Избувнувањето на вирусот влијаеше практично на сите области, сите популации и сите активности што првенствено се засноваа на мобилност во работата, социјални и работни контакти, пренесува „Спутник“.

Брзината и силата на вирусниот деструктивен бран со многу почетни, преносни и последователни непознати, индицираа научна неподготвеност и сите недостатоци во кризните периоди во многу социјални и државни параметри на регулираните системи, општества, простори и држави.

Светот едноставно запре, а новите времиња и новите форми на организација станаа неопходност.

Затворањето во тесни национални рамки и враќањето на државните одлуки во интерес на сопствената популација го потресе внимателно политички-дипломатскиот изграден систем на асоцијација и го потврди начинот на функционирање во новата криза и можните идни околности. Повторно е потврдено дека човечката популација е најважниот дел од секое општество и простор и основен фактор на секоја активност, а доаѓањето на ненадејна и непланирана криза (вирусна или некоја друга) е удар што ги нарушува повеќе или помалку сите утврдени закони – пренесува „Геополитика“.

Финансиските и оперативните нарушувања се особено видливи и имаат далекусежни последици, така што решените одлуки и активности на националните влади се клучни за ублажување на уништувањето и насочување на процесите на развој во иднина.

Засновано, се разбира, врз знаење, способности, одговорности и експертиза, додека се откажува од сегашниот политички детерминизам.

Деструктивни фактори

Привремената заборавеност на миграциските притисоци кон Европа и демографските проблеми поврзани со смртност, природен пад, депопулација и недостаток на соодветна работна сила во развиените и високо депопулирани европски земји ќе биде краткотрајна, затоа што денешната битка и ваквите вирусни кризи се најголемите деструктивни фактори на секое население, без разлика колку би било медицински, организациски, технолошки и на кој било друг начин заштитено и развиено.

Вистинските рефлексии на вирусната криза врз демографските структури сè уште не се гледаат во официјалната статистика, но истите може да се претпостават и проектираат според делумни податоци за смртност и зголемување на бројот на невработени кои веќе ни се достапни за практично секоја земја.

Се очекуваат демографски нарушувања, а државните интервенции секако ќе бидат потребни во функција на демографската ревитализација и целокупниот развој.

Намалувањето на работата, производството, продажбата и други слични активности во услови на криза кога приходите, добивката и финансиските акумулации не се во рамките на очекуваната, планираната или веќе навикната рамка за управување, резултираат со голем број отпуштања.

Разрешувањето се покажа како наједноставна деловна мерка и всушност е негација на клучната важност на човековата популација во сите активности. Делумно, отпуштањата се неопходност заради неможноста да се генерираат потребните приходи, но делумно тие се исто така последица на опаѓање на трендовите на профит, неплаќање за физичко отсуство од работа, неможност за управување со криза и слично. Спротивно на тоа, со затворање на границите, забраната за патување и социјалното раздвојување, некои други активности што не морале да ја стопираат својата активност (градежништво, на пример, итн.), имаат голем проблем за одржување на функционална работа, како резултат на неможноста да се обезбеди работна сила преку мобилен или миграциски модел.

Ублажување на шокот

Отпуштањата поради кризата и нивниот недостаток на основни активности што можат и мораат да функционираат во сите околности ја потврдуваат потребата за законско дефинирање на работничките права во време на криза и интервенции на државните стимулации првенствено засновани на даночниот систем како најважен модел на ублажување.

Државниот модел на ублажување на кризата не треба да биде линеарен, бидејќи потенцијалот за одговор на кризи е различен, и конечно, во време на криза, треба да се примени модел на усогласеност со можностите.

Вишок на работна сила

Со доаѓањето на вирусната криза, постојната шема на работно осигурување едноставно беше пробиена, а голем број нови невработени поради кризата практично ја сменија воспоставената парадигма. И продолжението ги следи новите правила и пристапи.

Разгледување на продолжувањето и дефинирањето на нови форми на вработување, мерки за поттик и закони за миграција на работната сила се потврдени и класифицирани како приоритетни решенија и активности.

Ова се потврдува со последиците од кризата во Австрија и Германија, па токму затоа проекцијата за потребата од работна сила од балканските земји е нужно променета.

Според експертските проценки, вирусната криза ќе доведе до најголема рецесија во Германија по Втората светска војна и зголемување на стапката на невработеност од 0,7 на 5,8%, како и нефункционален пазар на трудот заради ограничени контакти.

Во исто време, зголемувањето на невработеноста во Австрија како резултат на кризата во релативните односи со вкупното вработување и населението е поголемо отколку во Германија: Австрија има пораст на невработеноста во однос на минатата година, 58 проценти, а Германија 19 проценти.