Наредба од горе

Другар ми, физички спремен како Роки Балбоа, дисциплиниран, скромен и искрен родољубец, со огромна желба да ѝ служи на земјава и да ја продолжи традицијата што со децении ја негуваат татко му, дедо му, па и прадедо му, беше одбиен на последниот конкурс за вработување професионални војници во АРМ, оти предвидено било сега да се вработат само дечки од ДУИ и од СДСМ.

Така тие му кажале, па така тој ми кажува мене.

Во очи му ја плеснале горчливата вистина од која ти се згрозува сѐ што ти е мило ем драго и која те тера гласно да изговориш некои гнасни пцовки од кои подоцна ќе се чудиш како воопшто се нашле во твојот вокабулар.

– Дечко, добар си, ама знаеш, така ни имаат наредено ОД ГОРЕ – му кажале, шепотејќи, демек во доверба.

Веројатно за да не се разочара кутриот, шо ги знам. Да не си помисли случајно дека е до него проблемот.

Нешто слично како кога дечкото сака да ѝ раскине на девојката, па ѝ вели: „Не е до тебе, срце, верувај ми, супер си ти!“. Па ако е супер, тогаш зошто ја оставаш бе, токмак?!

И ене го сега другар ми продолжи по старо темпо да „шамара“ тањири во еден скопски ресторан, а во меѓувреме размислувајќи кој правец да го фати за да побегне од проклетијава.

Оти, не дека сме наши, ама стварно сме проклети.

Професионалната војска, која треба да претставува гарант за безбедноста на државата, во своите редови (со чест на исклучоци!) брои партиски војници, пилиштарци, неранимајковци, лежи-лебу-да-те-јадам-овци и лепачи на плакати со едвај завршено осмо. И така мора да биде штом кажале ОД ГОРЕ.

А овој проблем не е само во Армијата. Се сеќавате што се случи минатата недела со конкурсот за избор на контролори за летање. Со цел памет планираа да го поништат огласот затоа што Албанците што положиле не биле од ДУИ, туку биле ничии деца.

Пази, децата биле НИЧИИ! И тоа претставува проблем. Па стварно, како тоа си дошол на полагање без врски и без да бидеш нечиј?

А демек скрининг, демек борба против корупција, демек полиња за еднаквост помеѓу народите, демек се тресе нешто во ладна вода…

И ова се само два примера за коишто знаеме како стојат работите, а за колку поим си немаме?

Колку НЕЧИИ наставници и професори ги образуваат нашите деца, а не ја знаат азбуката ни до пола?

Колку НЕЧИИ лекари и медицински сестри се грижат за нашето здравје, а не умеат да направат разлика помеѓу бубрег и црн дроб?

Колку НЕЧИИ полицајци нѐ казнуваат за поминување на жолт семафор, а џебовите и носовите им се полни со непозната прашкаста материја?

Е па, вие, таму горе, кои и да сте, ѓубриња сте! Чии и да сте!