НАЈБОЛНО Е КОГА НЕ ЗНАМ ШТО ГО БОЛИ, ШТО ГО ПРАВИ НЕСРЕЌЕН И БЕСЕН Димитар има 19 години и аутизам, пријатели нема
Во градинка не го прифатија, а во училиште не го сметаа за дел од училиштето, туку за предмет кој им пречи и од кој сакаа да се ослободат. Некои родители сметаа дека Димитар лошо ќе се одрази врз нивните деца и не го сакаа во исто одделение со нив. Тоа е посебно тажна година од неговиот живот, раскажува мајката на 19-годишниот Димитар Гиев.
Четиричленото семејство Гиеви од скопско Трубарево има само една болка околу која се врти целиот нивни живот, тоа е 19-годишниот Димитар, кој има аутизам.
Снежана е економист и работи во приватна фирма, а нејзиниот сопруг Зоран бил воено лице па заради бенефицираниот работен стаж е во пензија речиси 10 години. Ја имаат и својата ќерка Кристина која има 28 години и е нивна најголема помош.
„Кристина е постара од него 9 години. Многу се сакаат и многу се блиски. Знаат да седат дома заедно гушнати, во некој мир и таа да му раскажува работи кои му се нему интересни. Така убаво Димитар не се гушка ниту со мене, ниту со сопругот. Пуштаат музика и слушаат. Дада му го шета и посебно доживување му е кога заедно ќе излезат и ќе се видат со нејзините другарки и другари“, ја почнува приказната за Димитар неговата мајка Снежана.
За жал, Димитар нема пријатели и времето го минува најмногу со домашните. Повремено се гледаат со роднините и пријателите, а најголем дел од нив имаат меѓу луѓето кои имаат деца со истата дијагноза.
Димитар сака деца на негова возраст. Не им се доближува, вели неговата мајка, среќен е и кога може само да ги набљудува од страна. Но кога ќе ги забележи нивните чудни погледи и игнорирањето, станува вознемирен, па не им преостанува друго освен да се оддалечат од нив.
„Многу сака пливање, да гледа скечеви, особено оние на К-15 и обожава инструменти со клавијатури. Еден од најомилените часови му е музичко. Исто така, го привлекуваат електрични апарати на кои им пристапува со некоја љубопитност заради која кога го гледам во тој момент ми наликува на мајстор. Сака прошетки и дружење со луѓе. Во последните 2-3 години има промени на подобро, навидум мали, но за нас значајни. Во овој момент мислам дека тој не е подготвен за некоја самостојна работа, а за понатаму останува да се надеваме. Тука би ги цитирала зборовите на еден доктор кој третира аутизам, а ми ги кажа пред многу години кога се пожалив дека моето дете одбива да соработува за да правиме нешто заедно: Не можеш да купиш кога продавницата е затворена. Ние мора прво да ја отвориме продавницата“, објаснува нашата соговорничка.
Целиот текст прочитајте го на порталот „Мајка и дете“.