Европа и развој или „лажни“ екологисти?

Македонија располага со големи природни ресурси, особено минерални суровини како бакар, кои може и треба да ги искористи за доброто на своето општество. Нашите научници, геолози, инженери и други експерти се обучени да ги истражуваат, ископуваат и преработуваат овие суровини. Но, во последните неколку години се појавија групи на самопрогласени екологисти кои со своите активности го попречуваат економскиот развој на државата, манипулирајќи со јавноста преку ширење дезинформации и страв.

Ваквите „лажни“ екологисти всушност не се вистински заштитници на природата, туку активисти кои работат по политички или бизнис агенди. Овој феномен не е присутен само во Македонија, туку и во светот. Доказ за тоа е случајот со „Гринпис“, една од најголемите еколошки организации, која неодамна изгуби судски спор со нафтената компанија „Енерџи трансфер“. Судот им наложи да платат 660 милиони долари отштета поради незаконски акции и саботажи поврзани со изградбата на гасоводот „Дакота аксес“.

Во Македонија, измените во Законот за животна средина во 2022 година доведоа до сериозни проблеми за домашната индустрија, на што уште тогаш предупредуваше Стопанската комора. Дополнително, радикалните барања на некои еколошки организации можат да предизвикаат затворање на значајни рударски и енергетски проекти, што ќе резултира со економски пад, зголемена невработеност и стагнација на индустрискиот развој.

Од друга страна, Европската унија има сосема поинаков пристап. Свесни за важноста на минералните суровини, ЕУ работи на стратегија за обезбедување сопствени ресурси. Преку Законот за критични суровини, целта е до 2030 година најмалку 10% од потребните суровини да се ископуваат во Европа, 40% да се преработуваат во европски капацитети, а 25% да доаѓаат од рециклирани материјали. Веќе се одобрени 47 проекти со вредност од 22,5 милијарди евра, кои вклучуваат клучни минерали како литиум, алуминиум, кобалт, никел и други.

Ако Европската унија има јасна стратегија за искористување на своите минерални ресурси, зошто ние би останале заробени во лажни еколошки наративи кои ни го кочат развојот? Наместо да ги слушаме активистите со скриени агенди, време е да се водиме од научни факти, економска логика и стратешки интереси на Македонија.

Но, се поставува и едно друго многу сериозно прашање за сите институции. Зошто одредени „лажни“ екологисти кои се преправаат дека се за Обнова на Македонија и се кажуваат дека се реформатори политички на нашето општество првенствено излобира за рудникот Бучим првенствено само тој и никој друг да користи цијанид за добивање злато и сулфурна киселина за бакар, па подоцна во стратегијата на МАНУ да излобираат да истиов рудник биде само за бакар и сега наеднаш да се заинтересираат за хидројаловиштата да влезат во Закон за минерални суровини, а најголемото хидројаловиште е на Бучим?

Инаку, хидројаловиштата како значајни хидротехнички објекти постојано се предмет на анализа, со цел утврдување соодветни техники на нивно покривање и рекултивација. Тешко е да се обезбедат општи процедури за покривање и рекултивација на хидројаловиштата, а при тоа да се постигнат целите и барањата врз основа на направена проценка, заснована на низа критериуми, вклучувајќи ги карактеристиките на хидројаловината и материјалот за покривање, хидролошките и почвените услови на локацијата, како и барањата за идна употреба на земјиштето.

Одговорот е едноставен. Ги бараат ретките метали.

Јавно повикувам СТОП на несериозни личности кои викаат „нашите“ експерти на кои никој не им ги знае имињата и титулите.

Повеќе информации во следната колумна за хидројаловиштата и новите технологии на суви постапки кои ги застапуваат сериозните инвеститори од Европската Унија каде е нашата аспирација.