ТАЈНИТЕ НА ДНК Овие особини ги наследуваме и не е возможно да ги промениме

Секој човек барем еднаш во животот слушнал „Имаш очи на мајка ти, но природата на татко ти“ или „Ти си ист како дедо ти“. Од друга страна, ретко ќе слушнете некој да каже „Имам агорафобија, како и мојот прадедо“. Она што одредува кои (или чии) особини ќе преовладуваат во нашиот синџир на ДНК и дали можеме да ги промениме, е прашање што ги мачи генетичарите долго време, сè до сега.

ДНК содржи многу повеќе информации отколку што можеме да замислиме. Иако научниците сè уште не можат да дадат јасен одговор на прашањето што најмногу влијае врз карактерот на луѓето, дали е тоа околината, гените или воспитувањето, многу студии покажаа дека наследуваме не само изглед, туку и некои спомени од нашите предци, како што се фобиите.

Покрај фобиите, постојат и некои други особини што ги наследуваме од нашите предци и невозможно е да ги смениме.

Фобии

Преносот на фобии преку ДНК е докажан со студија во која глувците биле обучувани да ги избегнуваат сите мириси слични на мирисот на цветови од цреша. Ова влијаело на ДНК на испитаниците, така што делот од ДНК одговорен за чувствителноста на овој мирис бил поактивен во спермата на татковците глувци.

Како резултат на тоа, децата и внуците биле многу чувствителни на мирисот на цреши и го избегнувале, иако немале вистинска причина за тоа. Научниците веруваат дека резултатите од оваа студија се важни за истражување на фобии, вознемиреност и посттрауматско стресно нарушување. Можеби вашиот страв од пајаци или височини не е толку ирационален како што изгледа.

Екстровертност

Некои карактерни особини ги стекнуваме со текот на годините, а некои веќе се запишани во нашата ДНК. На пример, гените WSCD2 и PCDH15 се поврзани со екстровертност. Затоа, можеби причината што сте толку социјални лежи во вашите предци, а не во фактот дека вашите родители ве запишале во сите можни воннаставни активности. Покрај тоа, постои генетска врска помеѓу екстровертноста, нарушувањето на дефицитот на вниманието и хиперактивноста.

Смисла за хумор

Некои луѓе веруваат дека смислата за хумор е научена особина која зависи од средината во која расте личноста. Но, за време на студијата, било откриено дека луѓето со кратки алели на генот 5-HTTLPR покажуваат позитивни реакции и се смеат почесто. Резултатите од студијата исто така беа потврдени кога беа земени предвид возраста, полот, етничката припадност и симптомите на депресија.

Подложност на стрес

Некои луѓе се повеќе подложни на стрес и оваа особина се пренесува од родителите на децата. Експертите тврдат дека ако мајката била изложена на стрес за време на бременоста, нејзиното дете ќе биде поподложно на стрес во животот. Покрај тоа, ако родителите биле под стрес долго пред да добијат дете, постои ризик хроничниот стрес да ги оштети хромозомите.

Тенденција за зависност

Гените и наследните особини се одговорни за развој на зависност од 40 до 60 отсто. На пример, детално е проучена врската помеѓу зависноста и генот Д2. Д2 е тип на допамински рецептори. Луѓето кај кои овие рецептори не работат добро се повеќе склони кон земање супстанци кои предизвикуваат зависност.

Способност да заспиете за неколку часа

Некои луѓе можат да спијат помалку од 5 часа и повторно да функционираат добро. Постои ген наречен ген Тачер, по премиерката која спиела само 4 часа во ноќта и се чувствувала одлично. Луѓето со овој ген не само што спијат помалку, туку и извршуваат подобри ментални задачи откако не спијат 38 часа. Инаку, Тачер не е единствената личност со оваа суперсила – Томас Едисон, Никола Тесла и Исак Њутн исто така спиеле помалку од 5 часа.

Тенденција да заштедите пари

Некои луѓе се генетски склони кон заштеда на пари, без оглед на приходот, полот и образованието. Овие луѓе имаат помала веројатност да имаат лоши навики како пушење и се помалку склони кон дијабетес. Ова се случува затоа што тие се поконзистентни во своето однесување и имаат подобра самоконтрола, благодарение на нивната ДНК.

Музикалност

Гените играат поголема улога од вежбањето, кога станува збор за музичкиот талент, особено препознавањето на тонот и ритамот. Студија на идентични близнаци покажа дека луѓето кои вежбале помалку имале подобри резултати од оние кои вежбале повеќе. Еден од близнаците вежбал повеќе од неговиот брат, но не можел да ги надмине своите музички способности. Научниците објаснуваат дека некои аспекти на талентот за музика лежат исклучиво во нашите гени и невозможно е да ги научиме.