Соочувањето на пратениците и владините министри со македонскиот народ!

При гласањето во Собранието за францускиот предлог (како параван за власта) и гласањето во Владата, претставниците на етничките Македонци ќе мора да имаат предвид дека кога лидерите на ЕУ во последните обраќања го употребуваат терминот „Македонци“, тие мошне прецизно реферираат на македонскиот народ.

Бидејќи со Преспанскиот договор, „македонски“ и „Македонци“ се забранети како идентификациска ознака за државата и за нацијата (Пример: Двете изјави на Емануел Макрон за францускиот предлог и употребата на „Северномакедонци“).

Лидерите на ЕУ всушност јасно му предочуваат на македонскиот народ, дека тој ќе мора самиот да го направи изборот и да ги прифати „болните отстапки“, и „тешките компромиси“ со сопствениот идентитет и јазик, доколку сака да влезе во ЕУ (Пример: Германскиот канцелар Олав Шолц, претседателот на Советот на ЕУ, Шарл Мишел).

Кога ќе гласаат, треба да имаат предвид дека претседателката на ЕК, Урсула Фон Дер Лајен, во Собранието со „Македонци“, се обраќаше на етничките Македонци, констатирајќи дека ЕУ го почитува фактот што „македонскиот јазик е ваш јазик“, со што се повика на правото на само-определување, а кое е содржано во едностраната декларација во францускиот предлог.

Дер Лајен, напомена дека „нема квалификација од ЕУ“ за македонскиот јазик, но не ја спомена едностраната декларација на Бугарија, која како земја членка на ЕУ сосема сигурно нема да ја признае историската различност и посебност од бугарскиот јазик.

Затоа, пратениците и владините министри ќе треба да се запрашаат, пред да говорат за „чист“ јазик, чија еднострана декларација за македонскиот јазик ќе преовлада, со оглед дека Бугарија има право на вето како земја членка и нивната еднострана изјава е позиционирана прва во францускиот предлог?!

дека обраќањето на Дер Лајен за македонскиот јазик имало значење на јазик кој се говори во „Северна Македонија“, во суштина не ги рефлектира ставовите на Бугарија за официјален јазик според уставот?!

Претседателката на ЕК на тоа само ретвитна дека „недвојбено македонскиот јазик е ваш јазик“, со што потврди дека на ниво на ЕУ македонскиот јазик не се поврзува со Македонците, туку со „граѓаните на Северна Македонија“, што во суштина значи непризнавање на македонскиот идентитет.

Во тој контекст, Дер Лајен, во Собранието зборуваше дека предлогот „го почитува и вашиот национален идентитет – принципот на идентификација е особено важен за секој од нас“, упатувајќи на правото на само-идентификација на поединецот, за што ја употреби одредницата „вашиот“ и не го идентификуваше како македонски, бидејќи македонски национален идентитет не се наведува ниту во францускиот предлог.

Во предлогот воопшто не се споменати Македонците, туку „Бугарите“, кои ќе треба да станат „народ“ со промените во Уставот, без што нема да има почеток на преговори. А притоа, Бугарија како земја членка на ЕУ, по промената на Уставот по нејзин терк, отворено најави дека согласно со францускиот предлог ќе може да ги услови преговорите со билатералните протоколи кои подразбираат целосна ревизија на историјата, учебниците, натписите на спомениците, на АСНОМ …, кои ќе станат дел од „заедничка историја“ = „бугарска“.

Пратениците и владините министри, пред да гласаат, ќе треба да се запрашаат дали Бугарија ќе ја услови промената на Уставот со воведувањето на „бугарскиот“ како официјален јазик на новововедениот „државотворен“ народ, кој е веќе официјален на ниво на ЕУ, повикувајќи се на формулацијата „официјален јазик според Уставот“!

Дали тоа нема да биде проследено со нови внатрешно-политички барања во Р. Македонија при промената на Уставот?! Што ќе остане од македонскиот јазик и на што ќе се сведе?!

Дотолку поголема е одговорноста на ВМРО-ДПМНЕ, СДСМ, СПМ, Левица, ДОМ, ЛДП, ВМРО-НП, ГРОМ, Демократски сојуз, НСДП, кои ќе треба да гласаат во името на Македонците како народ, кого го претставуваат и од кого се избрани врз основа на предизборните програми, а кои не предвидуваат нови промени во Уставот, ниту промена на историјата и идентитетот на македонскиот народ како залог за ЕУ.

Оттаму, единствено претставниците на етничките Македонци имаат легитимно право да решаваат дали го прифаќаат или не францускиот предлог, бидејќи со Францускиот предлог директно се засегнува идентитетот на македонскиот народ и историската посебност на македонскиот јазик, чиешто редефинирање ќе биде диктирано според желбите и уцените на Бугарија.

Пред да гласаат, ќе треба да го препрочитаат „Манифестот на АСНОМ“, Одлуките на АСНОМ, вклучително и Решението за „народниот македонски јазик како службен јазик“ во македонската држава, за да го согледаат генерацискиот завет на македонскиот народ, кој ја градел државноста, а која сега со леснотија се разградува.

Притоа, треба да си го постават и моралното прашање, дали го изразуваат ставот на етничките Македонци, односно дали ќе гласаат спротивно на волјата на 72.8 % од македонскиот народ!

Одговорноста при гласањето ќе биде и на партиите на граѓаните кои живеат во границите на Р. Македонија, а според Уставот се „дел од албанскиот народ, турскиот народ, влашкиот народ, српскиот народ, ромскиот народ, бошњачкиот народ и другите“, кои ќе треба да покажат солидарност со мнозинскиот македонски народ.

Ќе биде добро да ја препрочитаат „Декларацијата на АСНОМ за основните права на граѓанинот на демократска Македонија“, за да согледаат како нивните претходници заеднички ја граделе македонската држава и како македонскиот народ се солидаризирал со нив и тие со него.

Со одбивањето на францускиот предлог, пратениците и владините министри ќе можат да покажат и докажат дека се вистински застапници на македонскиот народ. Со тоа ќе ги одбранат и европските вредности, што го демонстрираа Чешка и Словачка со недозволувањето ЕУ да стане судија за историските „вистини“ и да наметнува национални наративи на суверени земји, со што се менува идентитетот на народот и нацијата.

Затоа сега и пораката од челниците на ЕУ е дека тие всушност оставаат на Македонците самите да решат дали го прифаќаат предлогот. Во случај на прифаќање на македонските претставници, преседанот ќе биде направен од Р. Македонија, а не од ЕУ, која ќе може да каже дека само ја испочитувала суверената одлука на нацијата, односно дека самите Македонци одлучиле дека се согласиле да си го проблематизираат сопствениот идентитет и историската посебност и јазик, на патот кон ЕУ.

Затоа пред да го гласаат Францускиот предлог, пратениците и владините министри ќе мора да се соочат со македонскиот народ, пред да се соочат со самите себеси и со својата свест и совест! Историјата е вечниот судија!