СДСМ – и сѐ е можно!

РЕПРИНТ (Објавено во „Дневник“ на 21.01.1998 година)

Пе­ри­пе­ти­и­те со Пе­да­гош­ки­от фа­кул­тет жи­во ме пот­се­ти­ја на ед­на прак­ти­ка од вре­ме­то на ед­но­у­ми­е­то, за ко­ја ина­ку све­до­ча­м и во мо­ја­та ав­то­би­ог­раф­ска со­ти­ја СТРУ­ЧЕН ТРУД (што не­кол­ку кни­жар­ни­ци во Скоп­је и на­о­ко­лу без­на­деж­но се оби­ду­ва­ат да ја про­да­ва­ат во ис­посте­на­та зем­ја Ма­ке­до­ни­ја): ко­га гла­ве­ши­ни­те на единстве­на­та пар­ти­ја ќе са­ка­а да се ота­ра­са­т од не­кој непо­же­лен ли­бе­рал, анар­хо-ли­бе­рал и сл., ќе го по­ви­ка­а во Град­ски­от ко­ми­тет сек­ре­та­рот на со­од­вет­на­та (за­дол­жи­тел­на) ОО СКМ и ќе му ре­чеа: ва­ка и ва­ка, или ќе го ре­ши­те проб­ле­мот со тој и тој или ни­е ќе ја рас­пуш­ти­ме ва­ша­та ос­нов­на ор­га­ни­за­ци­ја! (Са­мо они­е што жи­ве­е­ле во нај­до­бри­от од си­те мож­ни по­ре­до­ци на све­тот зна­е­ја как­ва ужас­на пер­спек­ти­ва бе­ше тоа: еден фа­кул­тет, еден инс­ти­тут и слич­но да ос­та­не без аван­гар­да­та на про­ле­та­ри­ја­тот!) При­то­а на по­ви­ка­ни­от ни­ко­гаш не му да­ва­а ниш­то цр­но на бе­ло: то­а тре­ба­ше да се ре­ши во ду­хот на на­ши­от са­мо­уп­ра­вен со­ци­ја­ли­за­м (со чо­веч­ко ли­це).

Сек­ре­та­рот ќе пој­де­ше на фа­кул­те­тот или на инс­ти­ту­тот или сл., и ис­то тол­ку не­фор­мал­но ќе им го ка­же­ше на чле­но­ви­те на сек­ре­та­ри­ја­тот она што му го бе­а рек­ле во Ко­ми­те­тот. Се­кој од нив ќе им го ка­же­ше то­а (во че­ти­ри очи) на они­е што му бе­а блис­ки и та­ка на след­ни­от сос­та­нок има­ше кри­тич­на ма­са за од­лу­ка во ду­хот на су­гес­ти­ја­та.

Ако от­по­сле се по­ка­же­ше де­ка од­лу­ка­та би­ла ут­ка (не­де­мок­рат­ска или кој зна­е как­ва), ви­нов­ни бе­а са­мо и единстве­но са­мо­уп­ра­ву­ва­чи­те. Впро­чем, они­е од ко­ми­те­тот фор­мал­но и не по­стое­ја: иди па до­ка­жи де­ка та­ка ти рек­ле. А и да до­ка­жеш (Бог да чу­ва!), пак ниг­де не пи­шу­ва де­ка то­а за те­бе би­ло за­дол­жи­тел­но.

Ју­но­ши­те од де­нес вла­де­јач­ки­от СД­СМ, ги не­ма­ат, се раз­би­ра, хи­по­те­ки­те на ед­но­ум­на­та пар­ти­ја, ту­ку са­мо неј­зи­ни­те па­ри, неј­зи­ни­те згра­ди, неј­зи­на­та ин­фрас­трук­ту­ра и, што е нај­важ­но, неј­зи­ни­от не­у­ниш­тив дух! Од дру­га стра­на, се­га е плу­ра­ли­зам, се­га не­ма ОО-и, ОК-и, ГК-и, УК-и, ЦК-и и но­во­то вре­ме си ба­ра но­ви ре­ше­ни­ја: ќе тре­ба ли да се ре­ши пра­ша­ње­то на не­кој­си та­му проб­ле­ма­ти­чен де­кан, со не­го­ви­те лу­ѓе, со не­го­ви­те сту­ден­ти, со не­го­ва­та ад­ми­нис­тра­ци­ја ед­нос­тав­но ќе се фор­ми­ра нов фа­кул­тет, а на ста­ри­от (ко­му што, спо­ред за­ко­нот, не сме­е да му фа­ли ни влак­но од гла­ва­та), ка­ко на не­ну­жен прос­то не­ма да му се да­ва­ат па­ри. Впро­чем, и чу­му му се, ко­га не­ма ни про­фе­со­ри, ни асис­тен­ти, ни сту­ден­ти, ни сту­ден­тски пра­ша­ња, ни хи­ги­е­ни­ча­ри (да не ре­ча­м чис­тач­ки).

Та­ка, на СД­СМ-ов­ци­те (и на нив­ни­те чес­ни ко­а­ли­ци­о­ни пар­тне­ри) ни­кој жи­в не мо­же да им преф­рли де­ка уки­на­ле еден фа­кул­тет, член на Уни­вер­зи­те­тот Св. Ки­рил и Ме­то­диј, де­ка згре­ши­ле ду­ша по од­нос на ав­то­но­ми­ја­та на Уни­вер­зи­те­тот. Кој са­ка да ви­ди ка­ко теш­ко на­вис­ти­на се уки­ну­ва еден фа­кул­тет тре­ба са­мо да ги пре­лис­та ста­ри­те (под­врза­ни) при­ме­ро­ци на на­ши­те днев­ни вес­ни­ци во врска со Фа­кул­те­тот за без­бед­ност: та­му има ро­ко­ви, прав­на си­гур­нос­т за вра­бо­те­ни­те, та­му се ре­ша­ва суд­би­на­та на нас­тав­ни­от ка­дар, на асис­тен­ти­те, та­му се ре­ша­ва­ат без­број ма­те­ри­јал­ни пра­ша­ња. Та­му по­ста­пката на уки­ну­ва­ње ќе пот­ра­е до 21 сто­ле­тие!

Целата колумна прочитајте ја на следниот ЛИНК.

***

Сакате да продолжите со читањето на останатите 319 колумни? Обезбедете си примерок!
Оваа колумна е само една 319-те издадени во збирката наречена едноставно „Колумни“. Оваа книга, како и сите останати во издание на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, не се продаваат на „традиционален“ начин. туку се добиваат како благодарност за вашата донација. Финансиските средства обезбедени од донациите ќе бидат употребени за помош при школување и вработување на деца без родители, што е една од стратешките определби на Фондацијата.

Инструкции за нарачување За да ја добиете оваа книга, кликнете на копчето Донирај на следниот ЛИНК и во полето за забелешка наведете ја адресата на која сакате да ви биде доставена книгата. Донирајте износ по Ваш избор во Фондот за школување на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, а книгите заедно со автограм од авторот ќе Ви бидат доставени на Вашата домашна адреса. Забелешка: Можете да донирате износ по Ваш избор, но не помал од 1500 ден + поштарина. Поштарината за испорака во Македонија изнесува 130 денари. За испорака надвор од Македонија, контактирајте ја Фондацијата претходно.