Пржински хаос

Можеби грешам или пак сум себичен но чувствувам дека најдобрите години на Македонија се годините на првата декада од осамостојувањето на државата. Некои тоа го поврзуваат со „неспособноста“ на нас првите политичари да го крадеме државното богатство, на фактот дека тогаш немаше тендери, државата строго централизирана, на чело со еден неискусен и интелигентен млад премиер диригиран од „Стариот лисец“ кој, ете во тие златни години ја „испуштил“ шансата да не го послуша авторот на „непринципиелната коалиција“ Тупурковски (кој во тоа време имал повеќе од 400 летови низ метрополите на Југославија со цел да ја држи федерацијата да не се дезинтегрира!) Македонија наместо ПЈРМ да стане Централна Балканска Република – и хоп во ООН!

Потоа се редеа тешки години: сомнителна и неуспешна приватизација на општествениот капитал, потоа „блескаше“ Соња „успешната бизнисменка“ од ТАТ, одликувана од Глигоров, министрите во тренерки кои многу се намачија ноќум на грб носејќи вреќи со пари; потоа ОКТА, продажбата на ЕСМ, аферата Маѓар Телеком и тн. Сега оставивме „Империја“ да мирува и да просперира оти маратонски се занимаваме со Боки 13 и неговите бренд очила и комплети алишта подарок од разни модни саеми во светот.

Пржино, едно скопско градско маало (синоним на едно бачко село во Војводина, Караѓорѓево, каде Тито некогаш ги дисциплинираше непослушните републички раководители) во 2015 стана место каде странските медијатори, олеснувачи, инструктори, професори ги научија нашите политичари кои секојдневно позираа пред камерите како се води држава, како треба врвните политичари во случај да ја злоупотребиле функцијата да одговарат пред (не)партискиот суд, како да одржиме фер и демократски избори и многу други работи. Под диригентската палка на Петер Ванхауте, белгиски медијатор, „славната македонска политичка четворка“ на 02 јуни 2015 се заколна дека ќе го стави интересот на државата на прво место и ја повтори нивната определба за истрајност во евро-атлантските процеси и за почитување на демократските принципи. Но така никогаш досега тоа не било. Тоа била лажна нивна изјава.

Пржино измислуваше разни непотребни владини институции: технички премиер, технички министри, дополнителни министри, помошници на заменици на министри, министри над министри и дополнителни министри под министри и така натаму. Балканско-европски глупости!

И после тоа се случи невидено европско чудо. Во два изборни циклуса тие „успешно“ ги вадеа на виделина „нечистите алишта“ на нивните претходници наместо да се занимаваат со процесот на организирање на успешни избори и таа занимација нивна да ја остават на oсакатените судски институции.

Пржино измисли специјална обвинителка без доволно искристализирани правни инструменти која накитена со големите привилегии што ги уживаше се засрами себеси и нацијата, исто како и земјата во која главен судски процес скоро цела една година е аферата „Боки 13“ а се замолчуваат вистинските големи корупциски афери.

Коронавирусот, за жал, ни даде опомена дека таквиот експеримент бил сосема непотребен и штетен за државата и затоа во иднина влада според моделот на Пржино не ѝ е потребна на Македонија. Пржино после парламентарните избори треба да оди во историја, без никакво сомнение.

Така политичките лидери од жедта за власт ја тераат земјата од една катастрофа во друга. „Врвниот“ конституционалист, поранешниот спикер Џафери ни даде правна лекција дека парламентарците може да земаат пратеничка плата а не може да се состанат на собраниски седници бидејќи доброволно го вратиле мандатот додека Уставниот суд го спие зимскиот мечкин сон.

Претседателот прогласи вонредна состојба во која главниот збор за многу деликатни работи треба да го каже техничката влада која според Пржинскиот хаос има мандат само да организира избори! А што ќе биде ако еднаш Уставниот суд се разбуди од зимскиот сон и поради ненадлежност на техничката влада многу владини уредби со законска сила ги прогласи за антиуставни?

Што ќе правиме сега кога СДСМ трага по 1,2 милијарди евра, ВМРО веќе „нашла“ повеќе од милијарда од наши ресурси (а не од можното признавање на Тајван како некогаш Циле), а ДУИ не ги дава своите административци?!

Така е кога земјата прогласува вонредна состојба, без парламент и широка влада туку влада со партиски (технички!) кавги.

До кога ќе ги повторуваме ваквите добро непромислени работи или намерни грешки?