Признание

Во договор со Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, Плусинфо повремено ќе преобјавува делови од негови колумни објавени во дневниот весник „Дневник“. На тој начин, освен што ќе ги освежиме сеќавањата на овој исклучителен интелектуалец, сакаме да придонесеме и за активностите на Фондацијата која го продолжува неговото благородно дело.

3,737

РЕПРИНТ (Објавено во „Дневник“ на 27.01.2000 година)

Чо­век по­не­ко­гаш зна­е да би­де воз­бу­ден од неш­то, а да не би­де све­сен за сво­ја­та воз­бу­да. То­гаш во деј­ство обич­но ста­пу­ва не­со­ни­ца­та. Не­ма ни заб­р­зан пул­с ни­ту пак по­ка­чен крвен при­ти­сок, на­ви­дум е со­се­ма приб­ран, ми­рен, са­мо – ни­ка­ко да зас­пие! И поч­ну­ва да раз­мис­лу­ва за неш­то што тре­ба да го сто­ри, а то­а уш­те по­ве­ќе го од­да­ле­чу­ва од со­нот.Ток­му то­а ми се слу­чи но­ќес­ка. Легнав ре­ла­тив­но ра­но (во два ча­сот по пол­ноќ) и уба­во, мир­но спи­ев до че­ти­ри, ко­га се раз­бу­див и ста­нав да се на­пи­ја­м во­да и го чу­в Мар­ко (ма­га­ре­то на со­се­дот) ка­ко збе­с­на­то тро­па со ко­пи­та­та по ли­ме­ни­те ѕи­до­ви на сво­ја­та под­виж­на ку­ќич­ка со ко­ја го во­за­т по гра­дот и со не­го, вап­сан ка­ко зеб­ра, ги сли­ка­ат де­чи­ња­та. Та­ка мо­јот до­сет­лив со­сед се оби­ду­ва да за­ра­бо­ти не­ко­ја па­рич­ка и да пре­жи­вее. Ар­но ама но­ќе на Мар­ко во­оп­што не му е удоб­но во тес­ни­от ме­та­лен зат­вор, па по це­ла но­ќ тро­па ли тро­па кут­ри­от без да има кој да му по­мог­не.






Да сме Ан­гли­ја се­ка­ко би се на­шо­л не­кој да го при­ја­ви и со­се­дот да од­го­ва­ра за из­ма­чу­ва­ње на жи­вот­но. Ама не сме Ан­гли­ја, ту­ку Бал­кан бав­ча, Ма­ке­до­ни­ја, а во не­а ни­кој не се гри­жи ни за лу­ѓе­то, а ка­мо­ли за жи­вот­ни­те. Пред не­кој ден ми­ну­ва­м пре­ку Ка­ме­ни­от мос­т по ед­но ку­чеш­ки лу­то вре­ме, сту­дот прос­то апе по об­ра­зи­те, а не­ко­и Ци­га­ни сре­де мос­тот (врз ед­но ли­то картон­че) ос­тави­ле бе­бе не по­ста­ро од две го­ди­ни за да пи­та за нив. Ле­жи кут­ро­то, не мрда. Лу­ѓе­то ми­ну­ва­ат, врта­т гла­ва или им пцу­ја­т сѐ по спи­сок на без­душни­те ро­ди­те­ли.

Да сме прав­на држа­ва, ка­ко што не сме, г. Став­ре Џи­ков би ги вик­нал на ра­порт скоп­ски­те об­ви­ни­те­ли да ги рас­пра­ша чу­ле ли не­ко­гаш за чл.201 ст. 2 КЗ (кој со зат­вор од три ме­се­ци до три го­ди­ни ги каз­ну­ва ро­ди­те­ли­те што од ко­рис­то­љу­би­е го на­ве­ду­ва­ат сво­е­то де­те на пи­та­ње). Но, ка­ко што на ови­е стра­ни­ци по­ве­ќе па­ти кон­ста­ти­рав­ме, г. Џи­ков очиг­лед­но има по­важ­ни ра­бо­ти оп­што да се гри­жи за при­ме­на­та на Кри­вич­ни­от за­ко­ник, би­ло да е во пра­ша­ње Ци­ле На­ци­о­на­ле, би­ло да се во пра­ша­ње пи­та­чи­те. До­тол­ку по­ве­ќе што по­следни­ве се Ро­ми, а тој (и пре­ку се­лек­тив­на­та при­ме­на на за­ко­нот?) мо­ра да да­ва свој при­до­нес за “ре­лак­си­ра­ни­те ме­ѓу­ет­нич­ки од­но­си”.

Ете так­ви мис­ли фа­ти­ја да ми се врта­т по гла­ва­та, во чи­еш­то не­ко­е  кат­че дре­ме­ше и соз­на­ни­е­то де­ка е втор­ни­к и де­ка де­нес тре­ба да си ја на­пи­ша­м “до­маш­на­та ра­бо­та” (ка­ко што са­ми­от ги на­ре­ку­ва­м мо­и­ве ко­лум­ни). И та­ка, мис­леј­ќи си од ед­но на дру­го на тре­то ста­на де­вет ча­сот, а јас око не зак­ло­пив. Око­лу де­вет сум зас­пал (се­га сме на зим­ски рас­пуст, па мо­же да си го до­пуш­та­м лук­су­зот на днев­но дос­пи­ва­ње), та сум по­спал ед­но два ча­са.

Целата колумна прочитајте ја на следниот ЛИНК.

***

Сакате да продолжите со читањето на останатите 319 колумни? Обезбедете си примерок!
Оваа колумна е само една 319-те издадени во збирката наречена едноставно „Колумни“. Оваа книга, како и сите останати во издание на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, не се продаваат на „традиционален“ начин. туку се добиваат како благодарност за вашата донација. Финансиските средства обезбедени од донациите ќе бидат употребени за помош при школување и вработување на деца без родители, што е една од стратешките определби на Фондацијата.

Инструкции за нарачување За да ја добиете оваа книга, кликнете на копчето Донирај на следниот ЛИНК и во полето за забелешка наведете ја адресата на која сакате да ви биде доставена книгата. Донирајте износ по Ваш избор во Фондот за школување на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, а книгите заедно со автограм од авторот ќе Ви бидат доставени на Вашата домашна адреса. Забелешка: Можете да донирате износ по Ваш избор, но не помал од 1500 ден + поштарина. Поштарината за испорака во Македонија изнесува 130 денари. За испорака надвор од Македонија, контактирајте ја Фондацијата претходно.

Поврзани содржини