Последните вресоци на епските лузери во македонската политика

Со денови молчам, нервозно ги грицкам ноктите и чекам да почне.

Војната.

Со Грција. Или со Бугарија. Можеби дури и со целото НАТО. Во јато.

Чекам санкции. И блокада на границите. Бидејќи ние сега, нели, сме биле во тотална изолација. Скарани со целиот свет.

И ете, ништо …

Да, драги мои, тоа сепак се само последните вресоци на епските лузери во македонската политика. Кои, како што самите јавно признаа, сфатиле дека на последните избори примиле „порака“ од народот.

Примиле нешто, ама не разбрале што примиле.

Примиле … Ај да не бидам сега вулгарен, да не кажувам што.

Инаку, пораката од народот е кристално јасна – никој во Македонија никогаш веќе нема да изгради сериозна политичка позиција и нема да добие шанса да ја води земјата со антимакедонска политика.

Тажно е што оваа лузерска екипа, која сега (уште кратко) е на чело на СДСМ тоа никогаш нема да го разбере.

Но, она што бездруго ќе го разберат тие луѓе е фактот дека и од страна на меѓународниот фактор – нивната последна и единствена потпора во последните неколку години – СДСМ веќе не се препознава како битен ентитет на политичката сцена, со кој треба да се работи и на кој треба да се смета во скоро време.

СДСМ е распаднат.

Ако новото раководство на таа партија остане на антимакедонски позиции, СДСМ нема да крене уши најмалку два мандата.

При што, да бидеме јасни, јас под антимакедонска позиција не ја подразбирам само сервилната, јалова и речиси целосно промашена политика на владата на СДСМ и на ДУИ на меѓународен план, туку и неспособноста таа влада да произведе успешни политики во економијата и да се справи со натрупаните проблеми во сите сфери на општествениот живот.

Поради таа епска неспособност, Македонија стана земја од која, како што самиот рече, би се иселил и поранешниот, тогаш актуелен претседател Стево Пендаровски. Кој сега веќе не е претседател, но изгледа сепак не размислува да се исели. Се иселуваат способните, јасно.

Не е лажна, туку за некого тажна вест – меѓународниот фактор ќе соработува со новата власт во Македонија

Но, да се вратам на темата, на она што најмногу ја разочарува лузерската екипа на СДСМ, која тукуречи до вчера се фалеше дека ќе остане на кормилото не во следниот, не во следните два, туку и во следните три мандати.

Оф, будалетинки …

Односот на клучните фактори на меѓународната заедница – САД, ЕУ, западните земји и нашите соседи – кон новата, демократски избрана власт во Македонија, веќе се менува, а и допрва ќе се менува.

Не нагло. Полека. Лангзам абер зихер.

Политиките на моќните се вртат внимателно и бавно, така како што се врти танкер, а не глисер. Она што сега се објаснува со внимателниот став што можете да го слушнете во Брисел, на пример, „остануваме позитивни кон новата власт во Скопје“, релативно брзо ќе се трансформира во интензивна комуникација со новата влада, во нови проекти и поддршка.

Има три клучни причини за тоа:

Првата е таа што Христијан Мицкоски, идниот македонски премиер, демонстрира завидна посветеност на идејата да формира стабилна влада, која во моментов веќе е поддржана од безмалку двотретинско мнозинство во парламентот.

Втората битна причина е тоа што ВМРО-ДПМНЕ и албанската коалиција Вреди се на пат да остварат сериозно и програмско партнерство, кое ќе биде цврста брана што ќе ги одбие евентуалните обиди од чија било страна да произведе меѓуетнички тензии во земјата.

Третата, веројатно најважна причина, е тоа што Мицкоски и неговата екипа се цврсто определени Македонија да го продолжи евроинтегративниот процес, при што новата влада ќе креира нови политики и ќе бара нови патишта за остварување на стратешките цели на земјата, не доведувајќи ги под знак прашање потпишаните договори и преземените обврски на земјата на меѓународен план.

Кон овие три клучни причини поради кои САД, ЕУ и нашите соседи неизбежно ќе соработуваат со новата македонска влада, треба да се додаде и тажната вистина дека новата опозиција во парламентот засега нема ни сила, а ниту желба, да произведува конкурентски или било какви други конструктивни политики.

Левица се изјасни дека ќе биде „деконструктивна опозиција“. ОК, легитимно.

СДСМ засега не знае што е. Напуштена љубавница …

Многу љубов и пари фрлени за џабе, за убивање на евроентузијазмот на Македонците

Инаку, да си кажеме право, странските дипломати во Скопје, како и нивните шефови во Вашингтон и во Брисел, навистина вложија многу труд, енергија, а богами и пари, за поддршка на владите на Димитар Ковачевски и на Зоран Заев, како и за ДУИ на Али Ахмети, Артан Груби и на Бујар Османи. Многу љубов и пари се потрошени и за нивните пропагандисти во медиумите и во цивилниот сектор.

Невозвратена љубов и пари фрлени во бунар. Се што успеа таа „елита“ да стори – убедувајќи го народот дека само со мртво ВМРО, со мртва химна, со мртво и сменето име и презиме и со мртва Македонија можеме да бидеме дел од ЕУ – е само да го убие евроентузијазмот на Македонците и да го зголеми евроскептицизмот.

Дури непосредно и пред овие избори, дипломатите навиваа за опстанок на СДСМ и на ДУИ на власт. Да не заборавиме, за таа цел се развиваа и разни хихирику сценарија – од посакуваното октроирање на некаква влада на националниот спас под диктат на меѓународната заедница, до враќање на поранешниот премиер Никола Груевски, со цел тој да ги поткопа позициите на Мицкоски.

Ништо од тоа не им помогна на Ахмети, на Ковачевски и на другарчињата да се спасат од историски пораз.

Врeсоци немаат никакво значење – освен што можеби можат да се протолкуваат како дијагноза

Овие вресоци што сега ги слушаме во јавниот дискурс се само последните сомнамбулни тези на лузерите, на нивните гласноговорници кои чекаат нови директиви и наративи, а такви – нема.

Горданаааа, кажи Севернааа!

Кој ти ги плати венецооот!

Македонија е изолиранааа!

Со Албанците ќе има тензиии!

Со соседите сме во војнааа!

И така натаму и така наваму …

Оф, навистина епски будалетинки …

Реков веќе, тоа се последните вресоци на најголемите лузери во македонската политика. Тие вресоци немаат никакво значење – освен што можеби можат да се протолкуваат како дијагноза – и затоа нема ништо да променат.

Македонија е на пат да добие стабилна влада и обновена проевропска политика, која ќе ги фаворизира европските вредности, а не диктатите на европските дипломати и бирократи.

Еманципацијата и европеизацијата на Македонија може да биде само дело на самите Македонци!

И самата ЕУ е пред избори. За неколку дена членките на ЕУ ќе изберат нови европратеници. Потоа веројатно ќе има и значајни промени и во европската администрација. Остануваат актуелни и идеите за промени и во политиките на проширување на ЕУ.

Кон крајот на годината ќе гласаат и Американците.

Пред тоа пак имаме избори во Бугарија.

Промени. Нормална работа…

Во светот на политиката многу нешта постојано се менуваат. Особено политичарите. Едни заминуваат, други доаѓаат. Македонија е една од ретките земји во кои политичките промените се сметаат национална трагедија.

Она што останува се интересите. Само тие се вечни во политиката.

Опстанокот и напредокот на Македонија, како дел од западната политичка хемисфера, е еден таков, долгорочен и стратешки интерес на САД, на ЕУ, на НАТО, на сите соседни земји, дури и на некои земји кои не се во истото јато.

Но, македонскиот народ не мора да биде деноминиран, со одземен и поништен историски, јазичен и културен идентитет, со сервилни вазали за претседатели, премиери и партиски лидери, за да ги оствари тие интереси, кои се совпаѓаат со неговите вековни стремежи.

Затоа никој не смее да дозволи тоа да се случи.

Тоа е пораката што ја испрати народот до своите политичари на овие избори.

Да повторам, таа порака е јасна: никој никогаш веќе нема да изгради сериозна политичка позиција и нема да добие шанса да ја води Македонија со антимакедонска политика.

А таа актуелна порака во себе содржи и историски континуитет. За и на лузерите тоа да им биде појасно, ќе парафразирам и ќе осовременам една позната мисла на македонските револуционери од крајот на 19 век, промовирана во нивниот орган, весникот „Револуција“. Во оригинал, таа порака би требало да ни е позната на сите: „Ослободувањето на Македонија може да биде само дело на самите Македонци“. А транспонирана во денешната реалност, таа би гласела вака: Еманципацијата и европеизацијата на Македонија може да биде само дело на самите Македонци!

Тоа е, драги мои.

Јасно е шчо напраифме и шчо требит да напраиме за однапред.