Покрај лектирата „Барам помилување“ на Десанка Максимовиќ од српското образование исфрлени од употреба се и други познати наслови.
Меѓу нив се: Гундулиќ „Осман“, Домановиќ „Водач“, Радичевиќ „Ученичка разделба“, Гогољ „Ревизор“, Нушиќ „Народен пратеник“, Сремац „Зона Замфирова“, Мопасан „Двајца пријатели“, Мажураниќ „Смртта на Смаил-ага Ченгиќ“, Прешерн „Сонетен венец“, Матавуљ „Бакоња фра-Брне“, Кочиќ „Јазовецот пред суд“, Андриќ „Еx понто“, Толстој „Војна и мир“, Верлен „Месечина“, Бодлер „Албатрос“, Рембо „Офелија“, како и „Јама“ на Ковачиќ и дека од Матош, Ујевиќ, Цанкар, Давичо, Хемингвеј „Старецот и морето“, Шолохов „Тихиот Дон“, Попа, Ќосиќ, Борхес…
Од основното обрзование исфрлено е и делото на Стеван Сремац „Поп Ќиро и поп Спиро“.