Под Јорган планину

РЕПРИНТ (Објавено во „Дневник“ на 03.08.2000 година)

Ед­но вре­ме, во ко­му­низ­мот, дос­та чес­то се рас­ка­жу­ва­ше еден ду­хо­ви­т бол­гар­ски виц: не­кој чо­век имал ра­бо­та во вла­да­та (та­му то­а се ви­ка “пра­ви­тел­ство”) и, од ра­но­то, по­шо­л да си ја сврши. Би­рок­ра­ти­ја­та го тер­ка­ла од ед­но од­де­ле­ни­е во дру­го, од ед­на со­ба во дру­га, од еден шал­тер на друг. Ра­бот­но­то вре­ме ми­на­ло, а чо­ве­кот ни­как­ва ра­бо­та не свршил. Во еден мо­мент, на из­ле­гу­ва­ње, си­от из­нер­ви­ран оп­цул: “Да еба то­ва пра­ви­тел­ство!”. Ар­но ама, го чул не­кој од држав­на­та без­бед­ност: “Заш­то псу­ваш ти бе на­ше­то пра­ви­тел­ство?”, му се оза­бил, а чо­ве­ков, при­тес­нет (зна­еј­ќи што го че­ка), фа­тил да се ва­ди: “Ама, мо­ља ви се, дру­гар­ју, аз не псу­ва­м на­ше­то пра­ви­тел­ство, аз псу­ва­м … (и ту­ку му тек­на­ло) – аз псу­ва­м ан­глиј­ско­то пра­ви­тел­ство!”. Аген­тот слат­ко се насме­ал: “Мен ли бе на­ме­ри да ме пра­виш мај­мун! Аз не с’м знал ко­е пра­ви­тел­ство е за псу­ва­не!?”.

По слич­на ло­ги­ка, на прос­то­ри­те од на­ша­та не­ко­гаш­на за­ед­нич­ка тат­ко­ви­на бе­а су­де­ни ил­јад­ни­ци лу­ѓе за неш­то што но­ви­на­ри­те го ви­ка­а “вер­ба­лен де­ликт”, а што, всушност, бе­ше “де­ликт на мис­ле­ње”. Ги су­де­а не за она што го рек­ле, ту­ку за она што го мис­ле­ле ко­га неш­то рек­ле. Ан­то­ло­гис­ки при­мер за то­а бе­ше оној срп­ски по­ет (“Вол­не­ни вре­ми­ња”), кој до­би ед­на го­ди­на зат­вор са­мо за­то­а што бел­град­ско­то јав­но об­ви­ни­тел­ство со сто­нас­тот­на си­гур­нос­т зна­е­ше де­ка не­го­ви­от из­раз “ста­о­ре­цот од Де­ди­ње” зна­чи са­мо и единстве­но – Ти­то. (Не­ма­м ифор­ма­ци­и за то­а да­ли не­кој во Срби­ја заг­ла­вил во зат­вор ко­га, по први­те по­ве­ќе­пар­тис­ки из­бо­ри, ко­и ги за­гу­би Вук Драш­ко­виќ, се ја­ви ед­на из­врте­на вер­зи­ја на поз­на­та­та срп­ска на­род­на из­ре­ка “По­је­о ма­га­рац Ву­ка!”).

Дол­го во­ју­вав про­тив то­а ле­гис­ла­тив­но чу­до­виш­те. Бу­да­ла, ка­ков што ме дал Гос­под, цврс­то ве­ру­вав де­ка со­ци­ја­лиз­мот (тој убав про­ек­т на оп­штес­тво на ед­нак­ви) мо­же да се попра­ви са­мо ако на лу­ѓе­то им се доз­во­ли да го ка­жа­т сло­бод­но, не­каз­не­то, она што го мис­лат.

Еден ден, во раз­го­вор со еден помлад ко­ле­га (кој, кут­ри­от, го бе­а из­бра­ле за глас­но­го­вор­ни­к на пра­во­вер­ни­те ко­му­нис­ти, а тој, вој­ни­к на пар­ти­ја­та, очиг­лед­но не мо­же­ше да ра­бо­ти по­и­на­ку), со се­та се­ри­оз­нос­т му ре­ков: “Слу­шај Вла­до, би­ди си­гу­рен де­ка еден ден ќе жи­ве­е­ме во држа­ва во ко­ја лу­ѓе­то не­ма да ги каз­ну­ва­ат за из­ра­зе­но мис­ле­ње. Во то­а сум си­гу­рен ис­то кол­ку што сум си­гу­рен де­ка се ви­кам Ѓор­ѓи Мар­ја­но­виќ. Ко­га ќе би­де тоа, не знам. И не сум мно­гу нес­трплив да дознаам. Нес­трплив сум, ме­ѓу­тоа, да го до­че­кам де­нот ко­га ти ќе ми об­јас­ну­ваш зош­то во ова­а зем­ја не ни тре­ба ни­как­ва неп­ри­ја­тел­ска про­па­ган­да”.

Целата колумна прочитајте ја на следниот ЛИНК.

***

Сакате да продолжите со читањето на останатите 319 колумни? Обезбедете си примерок!
Оваа колумна е само една 319-те издадени во збирката наречена едноставно „Колумни“. Оваа книга, како и сите останати во издание на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, не се продаваат на „традиционален“ начин. туку се добиваат како благодарност за вашата донација. Финансиските средства обезбедени од донациите ќе бидат употребени за помош при школување и вработување на деца без родители, што е една од стратешките определби на Фондацијата.

Инструкции за нарачување За да ја добиете оваа книга, кликнете на копчето Донирај на следниот ЛИНК и во полето за забелешка наведете ја адресата на која сакате да ви биде доставена книгата. Донирајте износ по Ваш избор во Фондот за школување на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, а книгите заедно со автограм од авторот ќе Ви бидат доставени на Вашата домашна адреса. Забелешка: Можете да донирате износ по Ваш избор, но не помал од 1000 ден + поштарина. Поштарината за испорака во Македонија изнесува 130 денари. За испорака надвор од Македонија, контактирајте ја Фондацијата претходно.