Отворена сезона на лов на еу неистомисленци
Новата квази-либертаријанска митологија на еу (малите букви се соодветни на нејзиниот морал) ќе мора да запише дека од 2024 година наваму сладострасната Еуропа му откажува љубов на заводливиот Зевс и се фрла во прегратките бруталниот крволочник Арес, отворајќи ја на тој начин сезоната на лов на неистомисленици, најчесто нарекувани радикални десничари и/или радикални левичари, болшевици и комунисти, слободномислечки граѓани и граѓанки и сите оние кои на некој начин не сакаат да играат во нивната претстава. За нив тие веднаш наоѓаат замена, дури и статисти без трошка дарба се добредојдени, само да се куртулат од непосакуваните „неевропски“ елементи.
Зошто? Бидејќи тие им ја „матат водата“, не им дозволуваат така лесно, па и никако, да си ги спроведуваат плановите како што тие ги замислиле. Последната во низата е ортодоксната десничарка Мари Ле Пен која, замислете, се осмелува Макрон да го направи баш „микрон“ на избори. Како „големата“ Франција и (сепак) микронскиот Макрон се справуваат со тој предизвик? Е па ќе ѝ забранат да се кандидира на следните претседателски избори! Совршена еу „правда“ и демократија: или си со нас и како нас, или си – против нас. А тогаш следува казна!
Секако, јас и мојот често искажуван презир кон вкупните „политики“ на унијата и првите луѓе на најголемите еу членки, би бил само малициозен кога овој случај би бил „осамен“, а јас сум запнал да го подметнам како некакво еу правило. Ама проблемот е што тој наводно осамен случај станува еу пракса! Зашто, само пред месец дена, во Романија се случи истото: радикалниот десничарски претседателски кандидат Георгеску, инаку победник на првиот круг претседателски избори, беше потоа уапсен под обвинение дека се обидувал да го урне уставот на државата, дека бил член на некаква нео-фашистичка организација и слични будалаштини. Иако, се разбира, тоа не се наивни обвиненија, ама зарем службите во Романија тоа не го знаеле претходно? И зарем не ги проверуваат претседателските кандидати? Или тие „нешта“ – точни или не – станале актуелни и трн во окото на „демократската“ еу во мигот кога обвинетиот победил во првиот круг на изборите, што никој не го очекувал?
Згора на тоа – или што би рекол оној „нашион“ праматар „одозгора на тога“ – десничарскиот дел на Романија одамна започнал да се отклонува од оваа и ваква еу и да манифестира традиционално приклонување кон Русија и „омразениот“ Путин, што е уште поголем грев, нели. Па на Георгеску му го дополниле обвинението дека во првиот круг на изборите се вмешале и околу 800 проруски „Тик-ток“ адресии. И замислете, тие биле пресудни што Георгеску тогаш победил! Преку 800 „Тик-ток“ адреси?! Феноменално, ама ако е и од еу, многу е.
Се разбира, во стравот се големи очите, а Путин е богами – голем страв за еу. Но, можеби и несакајќи, најдобрата „дијагноза“ на случувањата ја даде британскиот ББЦ велејќи дека „Само за три месеци Романија, од стабилен и лојален член на Европската унија и НАТО, се сменила во земја каде радикален десничар и про-руска фигура дојдена од никаде станува претседателски фаворит“. Секако, нагласката е на „стабилен и лојален член“, она што е најважно за еу а не за вољата на народот на една земја! Каде ли е тука, по ѓаволите, фамозната либертаријанска индивидуална и поширока автономија, политичкото самоопределевуње, принципите на еднаквост итн.?
Слична, иако не про-руска опасност, е и Ле Пен. Таа се заканува да урне сѐ што нејзините претходници „граделе“. Или – краделе, како сакате. Како оној „bling-bling“ Саркози кој се соочува со цела низа обвиненија, но и оној Оланд, кој на гласачите им ветуваше моралност и интегритет во јавниот живот, а заврши со скандалите со инвестирањето на неговата партија во две „офшор“ компании на Кајманските острови и со неговата љубовница Гаје. И тоа и успеваше, до неодамна. Дали целосно ќе ги исполни ветувањата останува да се види, но „микронизираниот“ Макрон очигледно не спие мирно.
И сега, ако понатаму ја следите „трагата“ на таквите и слични политички скандали во коишто еу ги вмешува прстите, ќе стасате до неизбежниот и во континуитет омразен Орбан (со кого сепак не умеат да се справат но сакаат да му го одземат правото на глас во унијата!), преку атентатот на невоинствениот (барем не со Русија!) премиер на Словачка Фицо, до манипулациите со градоначалничките избори во Кишињев (Молдавија) а потоа и апсењето на Евгенија Гутсул која отворено побара помош од Путин, Ердоган и Трамп, сега со „игрите без граници“ со Додик итн. Познавачи велат дека слични опструкции на различни нивои се подготвуваат и за новата победничка во Германија – AfD партијата.
Сепак, се чини дека најцрното лице еу си го покажува во Естонија каде на голем број гласачи од руска и белоруска националност – или, како што ги нарекуваат „не-еу граѓани“! – им се забранува гласање на локалните избори. И крајно бесрамно премиерот Кристен Михал, во типичен еу дух, се фали дека „Одлуките за нашиот локален живот нема да бидат донесени од граѓани од агресорски држави, туку ние ќе одлучиме самите“ (sic!).
Впрочем, ние, би рекол, еднакво добро знаеме како функционира овој тип на „еу помош“, зашто она срамно навивање преку видео порака на Шолц минатата година, посочувајќи ги нивните „фаворити“ пред парламентарните избори, не беше ништо подобро од ова што се случува во редица други земји во Европа, еу членки или кандидати за членство.
Ако пак, во целиот овој контекст, го ставите и најновиот – ни прв ни последен – корупциски скандал во европскиот парламент (малите букви се…) или она неразбирливо „шверцување“ на Ана Лирман (германска министерка за Европа и климатски прашања) во Бања Лука, тогаш добивате комплетна слика на некакво криминогено трговско акционерско друштво коешто ровари низ европскиот простор и застапува единствено свои лични и групни интереси. И такво друштво ни држи лекции за демократија, политика, цивилизациско однесување… Ни вика „земи или остави“, иако во тој ѓаволски пакет ни е сместена целата историја, идентитет, култура…!
Или таа олигархиска банда го чувствува мигот, го насетува дванаесетиот час и гледа да грабне што повеќе? Но, во целиот овој шизофрен евроамбиент, во ова ширење на омраза кон другиот, различномислечкиот, па нека е и десно ориентиран, и распишувањето на отворен лов на таквите луѓе, останува енигмата: од каде доаѓа овој налудничав бран, кои се овие еу-политиканти и бранители на некаква нивна униформна Европа? И која и каква е таа Европа без различности во политичките определби? И како, и зошто, гласачкото тело во нивните земји дозволува таква агресија кон другите? Се покажуваат ли вистинити обвинувањата на Трамп и Венс за оваа и ваква Европа? И каде сме ние тука?
Ние, се разбира, вообичаено сме на некаква раскрсница, помеѓу желбите некој да нѐ „брани и храни“ и самите да одлучуваме за својата иднина, помеѓу онаа глупост за целосна усогласеност „со заедничката надворешна и безбедносна политика на Европската Унија“ и евидентните погрешни политики на таа еу токму во надворешната и безбедносната политика. Таа еу односно нејзината политичка полуписмена врхушка, во хаотичниот наплив на страв за сопствените позиции, може да направи сериозна глупост од којашто потоа – нема враќање. Но, кај нас само оној куќен совет, онаа Шеќеринска и уште два-тројца баш задрти пискарала уште не ја пуштаат престилката на еу. А „Трамп царините“ им доаѓаат како „кец на десетка“ за нов „стратешки“ напад на власта и нејзиното оддалечување од еу и зближување до САД. Па како тоа власта не знаела за царините, пелтечат коекакви шушумиги, па зошто не превзела нешто…! Господ да чува и да брани од приучени луѓе.
Иако, сепак, некои нешта и кај нас се поместуваат. И време беше, зашто светот е во фаза на глобална перестројка и тоа сите го разбираат освен некои од локалниве туткуни. Дали и колку нам ни се допаѓа ова тектонско геостратешко поместување и „џандар збира“ играта помеѓу Трамп и Путин е – друга работа. И така никој не нѐ прашува. Тогаш, зошто да не бидеме на страната на морковот наместо на стапот? Ако тоа барем не нѐ понижува така и толку како „политиките“ на онаа еу? За среќа, таа перестројка како да зафаќа и некои од домашнава „пајтон интелигенција“, кои веќе отворено ја менуваат плочата: сега има друга вистина за Украина (сега Путин не е Хитлер, Украина била „ наведена од страна (…) во самоубиствена акција“, дека „приказната за окупација на Европа од страна на Русија (…) е измама“, итн. Очигледно дека нештата, од одредени периферни делови на телото стигнуваат до главата, па оттука и прифаќањето дека мора се фати чекор со новиот „шериф“ иако до вчера му се потсмеваа… Или можеби тајно се надеваат дека сепак и тој, на крајот, ќе го одврзе ќесето?
извор: Теодосиевскиуметност