НЕ Е СЕЕДНО Kакво кафе пиевме порано, а какво пиеме денес?
Порано имавме само турско кафе и бевме среќни ако не е помешано со наут, а потоа научивме дека има и нес-кафе и еспресо, макијато, капучино, дека тие може да се мешавина од арабика и робуста, или само едното или другото, но и дека е многу важен нивниот сооднос, па од топли кафиња, отидовме на ладни и го откривме и колд бру…И сега, нормално, сакаме да пребираме, да уживаме и да го чувствуваме во ноздрите оној прекрасен мирис на добрите кафиња или ич да не пиеме
Кога ќе се сетам (а имам доволно години за да се сеќавам), кога станува збор за пиењето кафе, откако престанаа приказните за растењето на опашката, пиевме само турско и бевме живи среќни ако баба ми го немаше веќе помешано со наут.
Како мала многу ми се допаѓаше вкусот на она малку кафе што го добивав во филџанчето помешано со малку млеко, додека седев и ги слушав муабетите на возрасните чувствувајќи се така како дел од нивниот свет.
Потоа, кога со сестра ми и другарките веќе се навлековме на кафе, пиевме само турско, со густ дебел талог, поради кој кафето траеше едвај два-три дена, па мајка ми почна да го крие по разни необични места. Но секогаш го наоѓавме. Јас експериментирав со вкусовите па си додавав мелен ѓумбир, некогаш ставав лимон, особено ако ме болеше глава, некогаш ставав сируп од слаткото од смокви за да си го заблажам, наместо шеќер, и тоа беше долго мојот фаворит.
Арно ама, после ни дојде нес-кафето, па почнаа еспресо, макијато, капучино, американо, фрапе, вакво или онакво.
Е сега, која е разликата меѓу капучино, макијато и кафе лате?
Повеќе за ова прочитајте ТУКА.