МОЛИТВА, ЉУБОВ, АЈВАР И МАРМАЛАД Отец Кире е матицата на Македонците во Хрватска

Во центарот на Загреб, во Првата зона, на простор од околу 800 квадратни метри се издига интересна модерна градба, која е прва Македонска православна црква во сопствен објект на просторот на поранешна Југославија и воопшто, во регионот на југоисточна Европа.

Иако сè уште не функционира и во неа сè уште се работи на внатрешното уредување и на финиширање на надворешното, веќе се наѕира крајниот резултат. Нашиот соговорник, првиот редовен парохиски свештеник на МПЦ во Хрватска, протојереј ставрофор Кирко Велински, вели дека тоа ќе биде место за молитва, место на кое Македонците во Загреб и цела Хрватска ќе се среќаваат со Бога, но и меѓусебе, место на кое ќе се одвива и нивниот социјален живот, ќе се доаѓа да се послуша некое предавање, да се види некоја изложба, да се прослави нечие раѓање, да се исплаче нечие заминување, но и да се роди некоја нова љубов, па дури и да се направи ајвар или мармалад.

Отец Кире, како што го викаат неговите духовни чеда, толку сликовито ни ја објаснуваше намената на сите простории во ова здание што имавме впечаток како веќе да го гледаме крајниот резултат. Тој пак, како вистински домаќин, со таква љубов зборуваше за идниот дом на сите Македонци во Хрватска и за сите негови намени, што веќе успевавме да си ги замислиме на пример, заедничкото навивање за македонскиот тим на некој натпревар во ракомет, фудбал, кошарка, или пак прославата на раѓањето на нечие дете, но и раѓањето на некоја нова љубов, бидејќи, како што вели отецот, нашата емиграција во Хрватска не е ниту политичка, ниту економска, туку е љубовна, а најчесто Македонци се жените кои дошле да живеат тука затоа што се вљубиле во Хрват.

Затоа, освен црква во која ќе се одвива духовниот живот и верските обреди на македонските верници, во внатрешноста на објектот постои и голема и убава просторија на која вредните хрватски мајстори од Далмација веќе го редат ламинатот. Тука е и терасата на која, како што веќе спомена отец Кире, нашите сонародници ќе можат да се соберат и заедно да направат ајвар или мармалад.

Го гледам сомничаво и му велам: „а соседите, што ќе речат тие кога ќе им зачадите среде центарот на градот?“ А отецот се смее и вели: „ништо, соседите нè сакаат и може само намамени од миризбата, да дојдат и да ни се придружат“.

А отецот го сакаат сите, и сонародниците, но и Хрватите, а неговите соседи во зградата во која живее со семејството, со оглед на тоа што и неговата сопруга работи како наставничка по македонски јазик во две основни училишта во Загреб, дури им се нуделе да им помогнат и да им ги причуваат децата додека биле помали.

Целиот текст прочитајте го на порталот „Мајка и дете“.