Коитус без пенетрација

РЕПРИНТ (Објавено во „Дневник“ на 04 март 1998 година)

Еј, бе­ља ра­бо­та! За­ко­нот за де­на­ци­о­на­ли­за­ци­ја пак зап­на не­ка­де во соб­ра­нис­ки­те ку­ло­а­ри. Ни­е од стра­на (да не ре­чам: аут­сај­де­ри­те) мис­лев­ме: за­кон ка­ко за­кон: тре­ба са­мо да се со­бе­ра­т на ед­но мес­то не­кол­ку ум­ни лу­ѓе и она што е пра­ве­но ил­јад­ни­ци па­ти во на­ши­от пар­ла­мент, да се нап­ра­ви и по ил­ја­да и прв пат. Осо­бе­но ни­е „кри­ми­но­ло­зи­те” бев­ме во заб­лу­да мис­леј­ќи де­ка ту­ка мо­же да по­могнат не­ко­и ана­ло­ги­и со обеш­те­ту­ва­ње на жрт­ви­те во кри­вич­но­то пра­во.

Ко­га кра­де­цот (на ста­рос­ло­вен­ски: „тат”) ќе се фа­ти на лег­ло, се пра­ви по­пис на си­те ра­бо­ти за ко­и ор­га­ни­те на про­го­нот сме­та­ат де­ка не му при­па­ѓа­ат. Па, она што е при­ја­ве­но ка­ко ук­ра­де­но, а се иден­ти­фи­ци­ра со неш­то од фа­те­на­та „сто­ка”, по крат­ка по­ста­пка ѝ се вра­ќа на жрт­ва­та. Ра­бо­ти­те што не мо­же та­ка лес­но да се иден­ти­фи­ци­ра­ат или чиј­што соп­стве­ни­к ос­та­ну­ва непоз­на­т до кра­јот на по­ста­пка­та, ста­ну­ва­ат држав­на соп­стве­ност.

Ова­а на­ви­дум ед­нос­тав­на ло­ги­ка нè ра­ко­во­де­ше нас од Ли­га­та за де­мок­ра­ти­ја (од неј­зи­но­то ос­но­ва­ње до де­нес) да нас­то­ју­ва­ме врз вра­ќа­ње на имо­ти­те што по­во­е­на­та влас­т ги ук­ра­де од по­ра­неш­ни­те соп­стве­ни­ци.

А ги кра­де­ше на си­те мож­ни на­чи­ни: со кон­фис­ка­ци­и на имо­тот на ли­ца осу­де­ни за пре­дав­ство на тат­ко­ви­на­та (за­то­а што со­ра­бо­ту­ва­ле со неп­ри­ја­те­лот, а не рет­ко за­то­а што со­ра­бо­ту­ва­ле и со нив са­ми­те, со т.н. аван­гар­да на про­ле­та­ри­ја­тот), со на­ци­о­на­ли­за­ции, ек­спроп­ри­ја­ции, ко­ма­са­ции, арон­да­ци­и итн. По­не­ко­гаш ду­ри и без как­ва и да е прав­на ос­но­ва: спо­ред мак­си­ма­та „Што е твое, то­а е мое, што е мое, то­а те­бе не ти е гај­ле!”.

Целата колумна прочитајте ја на следниот ЛИНК.

***

Сакате да продолжите со читањето на останатите 319 колумни? Обезбедете си примерок!
Оваа колумна е само една 319-те издадени во збирката наречена едноставно „Колумни“. Оваа книга, како и сите останати во издание на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, не се продаваат на „традиционален“ начин. туку се добиваат како благодарност за вашата донација. Финансиските средства обезбедени од донациите ќе бидат употребени за помош при школување и вработување на деца без родители, што е една од стратешките определби на Фондацијата.

Инструкции за нарачување За да ја добиете оваа книга, кликнете на копчето Донирај на следниот ЛИНК и во полето за забелешка наведете ја адресата на која сакате да ви биде доставена книгата. Донирајте износ по Ваш избор во Фондот за школување на Фондацијата Ѓорѓи Марјановиќ, а книгите заедно со автограм од авторот ќе Ви бидат доставени на Вашата домашна адреса. Забелешка: Можете да донирате износ по Ваш избор, но не помал од 1000 ден + поштарина. Поштарината за испорака во Македонија изнесува 130 денари. За испорака надвор од Македонија, контактирајте ја Фондацијата претходно.