ФЕНОМЕНОТ НА ИЗМИСЛЕНА ПУБЛИКА Психолог открива сѐ за проблемот изразен кај адолесцентите, но и кај возрасните
Пред неколку години никој не мислеше дека „лајкот“ на социјалните мрежи ќе има толкаво влијание врз менталното здравје на младите, дека бројот на следбеници ќе биде толку важен за чувството на социјална припадност и дека присуството на социјалните мрежите ќе биде единственото мерило за социјалниот статус.
Периодот на адолесценција може да се дефинира како преоден период помеѓу детството и зрелоста. Имајќи предвид дека ова е период на бројни физички и психолошки промени, логично е човекот да е повеќе фокусиран на себе отколку на другите, па затоа терминот адолесцентен егоцентризам е познат и во стручните дела.
Сепак, не станува збор за класичен егоцентризам, туку за тоа дека адолесцентите едноставно го немаат искуството што го имаат возрасните и затоа не се свесни дека не се во центарот на вниманието во секоја ситуација во која се наоѓаат затоа што другите се справуваат со сопствените проблеми. Така настанал феноменот на имагинарната публика – верувањето дека другите луѓе постојано не гледаат и оценуваат и гледаат сѐ што правиме и кажуваме.
Потребата од публика – реална или замислена
Феноменот на измислена публика не е нешто што започнува и завршува во адолесценцијата. Станува збор за појава која се јавува порано, но во комбинација со развојните задачи е нешто поизразена во адолесценцијата. Меѓутоа, тесно е поврзан со концептот од социјалната психологија – ефектот на рефлектори, т.е. тенденцијата да се прецени степенот до кој нашите постапки и изглед се забележливи за другите.
Повеќе за ова на „Мајка и дете“.