Читачи на мисли

Знам дека некој, со право, ќе рече дека насловот заличува на некој шестокласен научно-фантастичен филм, нешто во стилот на „Invasion from Inner Earth“ или „Мега пирана“.  Што е точно, бидејќи ние одамна живееме во лош, ужасно лош научно-фантастичен филм викан „Северна Македонија“.

Иако нашиот филм, колку и да е лош, има и неколку луцидни поднаслови. На пример „Оваа земја“, „Вашата земја“ или „Дискантрија“ итн. Што, за жал, наспроти нивната инвентивност, ништо не придонесува за квалитетот на „филмот“!

Денес, „петти ден во кој сведочиме на една чудна алхемија…“ – како што траорно ни се обраќа една „новинарка“ со национална лиценца – целата бивша (и за среќа падната) власт и нивните „интелектуални“ приколки се обидуваат да ни објаснат кој што направил а не требал да направи, кој што кажал а не смеел да каже, кој што мислел а тоа никако не е дозволено во овој филм итн. Тие, како официелни читачи на мисли во полза на онаа криминално-коруптивна коалиција не само што ни го толкуваат „вербалниот деликт“ на претседателката, туку воведуваат и нова категорија – „мисловен деликт“ – и точно знаат кој што мислел во одредена ситуација, особено (повторно) претседателката, па кандидатот за премиер, па што мислат соседите и „меѓународната заедница“ и др.

И не само што знаат што овие мислат туку знаат и зошто тие така мислат! И какви им се идните намери, дома и надвор, и нѐ подготвуваат за уште полош филм од оној што го гледавме од 2017 година наваму. И на којшто, за среќа, му дојде крајот. Треба уште да видиме каков крај ќе има за сценаристите, режисерите и главните актери во тој филм. Белки соодветен на „делото“ што го направиле.

Но тие, сепак, главно молчат, а ги пуштаат овие кабломани, гафери и осветлувачи како нивни потрчковци и подлизурковци да се пенат со нивното „читање мисли“, да се глупираат со објаснувањата на сценариото на идниот филм што го подготвува некој друг и слично.

Па, дури ќе прочитате и дека новата претседателка игра „опасни игри“, дека ветувала дека ќе ги претставува сите граѓани, ама „изгледа заборави на 610 илјади граѓани кои го дадоа својот глас ’за’ името Северна Македонија.“ И дотичната со ова веројатно – се гордее. А „заборава“, а мисли дека и ние сме заборавиле, дека излезноста на тој „референдум“ беше 36,91%, што го прави целосно неуспешен а Спогодбата од Преспа апсолутно нелегитимна! Што беше потврдено и од ДИК со документот бр. 12-2139/2 од 03.10.2018 година наречен „Извештај за конечните резултати од гласањето на Референдумот на државно ниво, 30 септември 2018 година“.

Но наспроти тоа, како и во секој лош филм, таа Спогодба беше прошверцувана во Собранието и името беше насилно сменето, со што беше бесрамно анулиран и Рефенредумот од 1991 година на којшто огромно мнозинство граѓани веќе се изјаснија за името на државата! Од друга страна, како и секој ужасно лош филм, и овој има точка на климакс во којашто таа Спогодба не само што ни кажува како понатаму – според вољата на една партиска врхушка – ќе ја викаме државата, туку таа забранува – во членот 20 т.9 – „измени на одредбите од член 1, став (3) и став (4) од оваа спогодба“ (оние за името), заклучувајќи ја сегашноста и иднината на државата со новото име „неотповикливо“ и „за неопределен период“!

Се разбира, целата таа неморална фарса со името на државата – и не само таа! – сега треба повторно да се оправдува, а треба да се замагли и овој катастрофален пораз на изборите. За таа задача најсоодветен е оној општествен гнилеж што седум години ги премолчуваше или отворено ги поддржуваше сите други криминални политики на бившата власт.

Оттука, филмот „Северна Македонија“ ќе ни го сервираат уште долго, а „вербалниот деликт“, иако реликт од еден друг хорор филм, веќе утре ќе го трансформираат во – „мисловен деликт“. Прво за претседателката, која очигледно премногу им „боцка очи“, а потоа и за сите други. А читачи на мисли во нивните редови има едно чудо – сите „брилијантни“ квазианалитичари, предвидувачи на иднината, гледачи на рака или во стаклена топка итн. И тие секојдневно ќе проверуваат што мисли претседателката и дали тоа е по Устав и по закон. Ако не е, а нема да биде, ќе следуваат протести и цинкарење до НАТО и ЕУ.

Сигурен сум дека меѓу клиентелата на оваа бивша криминална власт има доволно такви „стручњаци“ односно „читачи на мисли“. Почнувајќи од „стани Цаци да те види сала“, која веќе се изјасни дека во чекор ќе ја следи новата власт, но и (ќе) бара, секојдневно, таа до запирка да си ги исполнува предизборните ветувања. Или една од перјаниците на бившине, кој уште сега знае кој што мисли, па вели: „Идниот премиер, се чини, мисли дека, за разлика од некогаш, ние живееме во некаков свет на право и правда денес па се повикува на своето основно право да ја нарекува својата држава како што сака.“

Што ќе рече дека тоа „право“ повеќе не постои, дека други ни ги определуваат нашите лични и државни имиња, а ние смееме само да се – согласиме. Е па се согласија – ја зацементираа „Северна Македонија“ за век и веков, прифатија да ги обврзат и генерациите сто години напред на тоа име, ставија потпис на нешто што нормален човек не потпишува! И згора – се гордеат со тоа. Како што вели онаа, „610 илјади граѓани (…) го дадоа својот глас ’за’ името Северна Македонија.“ Но, слепи се и глуви дека, прво, тие граѓани беа страотно изманипулирани, и второ, дека од тие 610 илјади гласачи „за името“ на овие избори нивните газди добија само 150 илјади гласа.

Некој, па и јас, ќе рече дека сето тоа што овие денес го прават е нормално, или „нормално“, имајќи ја предвид нивната анахрона интелектуална конституција, помрачената но сепак и понатаму „жива“ комунистичка „свест“ којашто ја брани државата од сите опасни „непријателски“ елементи. А има ли поопасен „елемент“ од претседател на држава кој мисли поинаку од нив? И таков народ?! И има ли, за нив, пострашен „мисловен деликт“ од идејата за враќање на името Република Македонија? Зашто со оваа „Северна“, тие ја извлекле државата „надвор од дофатот на разјарените балкански национализми“. Господ да чува и да брани!

Три децении ние сме во канџите на такви стрип-ликови и „читачи на мисли“ кои нѐ убедуваат дека нам географијата ни го испила мозокот а историјата ни забранила да мислиме, дека ние не смееме да решаваме за себе туку дека тоа мора да го прават оние слонови, китови и ајкули од дивината, дека таму некаде, на широките простори, постојат „фабрики“ во коишто ваквите мали и никакви сардини како нас ги пикаат во конзерви… итн. И нормално, секогаш е тука примерот на Украина и на неа сличните како оправдување зошто нашиве криминалци требаше континуирано да нѐ крадат, да нѐ лажат, да нѐ тормозат и злоставуваат: бидејќи се во дослух со „големите“ и нѐ чуваат и пазат од нас самите! А веројатно, заради Украина, и во интерес на евроинтеграциите, децата во училиштата немаа учебници (а и тие што ги имаат се фалш), онаа директорска шушумига на некоја клиника не знае македонски и на работа доаѓа со преведувач, затоа впрочем имавме и министер кои не знаеше „ни да бекне“ на македонски, затоа имавме „министри“ како „Цаци“ и онаа за добро владеење, премиери како Заев и Ковачевски итн.

Но проблемот со тој општествен гнилеж не е од вчера. Згора на тоа, ние имаме генерален проблем што молчиме кога другите говорат глупости. Таквото наше премолчување ја засилува нивната илузија дека се во право.

Затоа, меѓу другото, и последниве седум-осум години постојано слушаме исти закани и предвидувања на иднината, темелени на неписменото читање на сегашноста и минатото. Затоа, впрочем, и поддршката на онаа криминално-коруптивна номенклатура и нивната неспособност и нагонот за уништување на сѐ што заличува на светоглед и визија пошироки од нивната паланечка. Затоа и современава македонска „бушава азбука“ спадна на неколку збора, меѓу коишто малоста, провинцијализмот, ограниченоста и стравот се први на листата!

Затоа и меѓународниот рејтинг на државава е таков, како и на секој лош научно-фантастичен филм склепан од „читачи на мисли“, предвидувачи на иднината, гледачи на рака или во стаклена топка итн.

Извор: Теодосиевски уметност