РУСИЈА СТОИ ЗАД УБИСТВОТО НА ЛИТВИНЕНКО Европскиот суд одлучи, Путин го одобрил труењето
Полониум-210 е редок материјал, произведен во нуклеарен реактор кој емитува алфа зраци, а не гама зраци. Тие се премногу слаби за да навлезат во кожата, но ако се проголтаат, тие се смртоносни, ги кршат ѕидовите на клетките, предизвикувајќи откажување на повеќе органи.
Русија е одговорна за фаталното труење на шпионот Александар Литвиненко во 2006 година, откри Европскиот суд за човекови права во Стразбур. Слично како кај убиството на агентот Сергеј Скрипал кој беше отруен со нервниот гас „новичок“ и кај сѐ уште живиот Навални долго време се сметаше дека рускиот претседател Путин лично ги одобрувал овие акции, пишува Би-Би-Си.
Литвиненко, поранешен руски шпион кој стана британски државјанин, беше фатално отруен со радиоактивен полониум-210 во Лондон во 2006 година. Истрагата во Велика Британија сугерира дека поранешниот телохранител на КГБ, Андреј Луговој и уште еден Русин, Дмитриј Ковтун, намерно го отруле Литвиненко, најверојатно со ставање на радиоактивната супстанција во неговиот чај.
„Судот конкретно утврди дека постои силен случај од прво лице, кој во труењето на г -дин Литвиненко, г -дин Луговој и Ковтун дејствуваа како агенти на руската држава“, одлучи Европскиот суд.
Се заклучува дека неуспехот на Русија да ги побие тврдењата дека го организирала убиството дополнително укажува на одговорноста на државата.
Луговој и Ковтун, како и официјална Москва негираа каква било вмешаност во убиството. Но, според судот, токму негирањата на Русија дополнително укажувале на одговорноста. Андреј Луговој зборуваше во 2016 година:
– Сето ова не можам да го наречам ништо друго освен спектакл – рече тој тогаш за медиумите.
Една година потоа, Луговој стана член на долниот дом на рускиот парламент за една десничарска националистичка партија. Тој подоцна ја осуди јавната истрага во Обединетото Кралство како спектакл и отворена лага.
Меѓутоа, судот за правата во Стразбур утврди дека е „надвор од разумно сомневање“ Луговој и Ковтуин го извршиле труењето, од сложената набавка на „редок, смртоносен отров“, до аранжманите за патување и повторените и постојани обиди да се отруе Литвиненко.
Литвиненко избега од Русија, каде што беше офицер во безбедносната служба на ФСБ. Тој стана жесток критичар на претседателот Владимир Путин и стана плаетник на тајната служба МИ6 на Обединетото Кралство, наводно, истражувајќи ги врските на руската мафија со Шпанија.
Литвиненко се сретнал со Андреј Луговој и Дмитриј Ковтун на шолја чај во еден хотел во Лондон на 1 ноември 2006 година. Наскоро му се слошило и бил примен во болница. Неговата состојба се влоши и тој починал на 23 ноември.
Судот во Стразбур тврди дека ако неговото убиство било „непријателска операција“, тогаш Русија ќе можела да го докаже тоа. Но, судот рече дека од страна на Русија не бил направен сериозен обид да се побијат наодите на властите во Обединетото Кралство.
Сопругата Марина, а сега вдовица на покојниот Литвиненко треба да земе 122.500 евра отштета од државата Русија, но официјална Москва веднаш го отфрли нејзиното барање. Всушност, таа самата решила да ја бара правдата пред еден ваков меѓународен суд.
Труењето на Литвиненко е пример за една досега невидена употреба на радиолошко оружје – полониум -210 – на британска почва, при што сторителите оставија трага од форензички индиции каде и да отидоа.
Атентатот, сличен на оној на Сергеј Скрипал, повторно на британска територија, на некој кој бил од помош на тајната служаба МИ6, исто така беше многу невообичаен. Но, причината за неговата смрт долго време не беше позната.
Полониум-210 е редок материјал, произведен во нуклеарен реактор кој емитува алфа зраци, а не гама зраци. Тие се премногу слаби за да навлезат во кожата, но ако се проголтаат, тие се смртоносни, ги кршат ѕидовите на клетките, предизвикувајќи откажување на повеќе органи.
Во случајот на Литвиненко, елементот беше откриен во неговата урина од нуклеарните научници од Основата за атомско оружје во Алдермастон во Беркшир.