ЗА НЕПРОЦЕНЛИВИТЕ ПРИЈАТЕЛИ ОД ДЕТСТВОТО И МЛАДОСТА Вашиот пријател од детството знае кој сте, затоа што знае кој сте биле
Можеби верувате дека сте стари, цинични, ќелави, здебелени, огорчени. Јавете му се сега! Тој старее заедно со вас, но ќе ве гледа такви какви што сте биле: убави и млади. Само продолжете ја приказната онаму каде што сте застанале минатиот пат, за добрите, стари времиња…
Ја гледам, таа ме прашува: остарена сум? Ѝ велам, не ти си иста, а јас? Таа вели: нема шанси, не си се сменила ич. Ова е обично ритуалниот дијалог кој го водиме со другарка ми од детството кога ќе се видиме по една година разделба. И сите други ни изгледаат остарени, освен ние двете. Не дека е навистина така, ама во нашите очи, ние не старееме. Исто е и со сите други со кои сме го одржале контактот низ годините, а сме биле неразделни во детството или барем во средношколските денови.
Така е и со другар ми со кој учевме заедно во основно, а се гледаме на 1- 2 или 3 години, зависно од можностите, или со другиот другар со кој одевме на концерти во 25 Мај и на првите самостојни одмори на море во средношколските денови. Доаѓа од државата во која живее и ми вели: иста си! Јас му велам: Да и ти си истиот.
Можно ли е дека навистина, иако сами себе се гледаме секојдневно во огледало, понекогаш, ако баш не сме се погледнале со цел да си го проучуваме ликот и да си ги броиме брчките, да си изгледаме исто како порано? Можно ли е така да не гледаат нашите другари и пријатели од детството и од младоста, нашите браќа и сестри со кои заедно сме растеле?! Се разбира, не оние кои наеднаш ќе не видат после 20-30 години, туку оние со кои сме одржале комуникација и со кои се гледаме одвреме навреме, па така за нив нема шокови од промената што ни ја направило времето низ годините.
Целиот текст прочитајте го ТУКА.