НА ДЕНСКА ЖУРКА ВО МАЛИОТ СКОПСКИ ЛИВЕРПУЛ Место за сите, особено за оние од генерацијата Х
Во Подгорица нема вакво место. Има кафулиња во кои седат луѓе од наша генерација, пијат кафе и ракија и си прават муабети и толку. Нема ниедно вакво место кадешто тие се забавуваат вака и играат на музика од наше време, рече мојот пријател Филип додека ги гледаше сите оние разиграни и насмеани лица на дневна Нова година, на сончевата тераса на Бифе Тафталиџе. Најдолу во текстот и мало објаснување за оние кои не ја сфатија споредбата со Ливерпул.
Некои луѓе, кога ќе наполнат 50 години, седат во дневна пред ТВ и чекаат да почнат вестите, серијата, или што и да е она што до некаде ги интересира.
Некои други, седат на сончевата тераса на Бифе Тафталиџе.
Но не седат секогаш, особено кога има добра музика. А фала Богу, секогаш е добра, само некогаш е малку подобра од обично и знае навистина да ги крене.
На пример, како денеска (31.12.2024), на дневна Нова година, кога музика пушташе нашиот диџеј Качур (Звонко Качурков).
Меѓу сите оние кои беа на сончевата тераса на ова наше скопско Бифе Тафталиџе кое со право можеме да го наречеме „мал Ливерпул“, беше и еден мој стар другар кој веќе одамна не живее тука, туку во Подгорица или, што би рекле оние од наша генерација – во бивши Титоград.
И токму на оваа денска предновогодишна журка, тој, пријателот Филип кој заинтересирано ги гледаше сите наоколу, претежно на иста возраст со него, значи родени некаде во 60-тите и 70-тите, горди претставници на генерацијата позната како генерација ИКС (Х), кои играа и пееја и се смееја и пак играа и пееја и играа и играа како да се повторно во цветот на својата младост, наеднаш рече:
„Во Подгорица нема вакво место. Има кафулиња во кои седат луѓе од наша генерација и пијат кафе или ракија и си прават муабети и толку. Нема ниедно вакво место кадешто тие се забавуваат вака и играат на музика од наше време“.
Повеќе за ова прочитајте ТУКА.