КАКО АМЕРИКАНЦИТЕ БИ ЈА ПОДЕЛИЛЕ РУСИЈА? Деколонизацијaта е реална цел на Западот

Поделба на Русија, односно „моралната и стратешка неопходност на поделба“ била главна тема на состанок на Комисијата за европска безбедност и соработка одржан пред неколку дена. Под терминот „деколонизација“ комисијата која е надгледувана од Конгресот на САД, зборувала за можните сценарија за крај на војната во Украина која го открила злобното лице на Руската Федерација. Тие предвидуваат и дефедерализација на сегашната федерална држава, пишува Б92.

Мапата на поделба на Русија е стар проект од времето на СССР. Како и тогаш, така и денес во Руската Федерација и денес живеат многу народи кои зборуваат различни јазици. Затоа е предвиден татарски дел, Уралска Русија, Алтај…како и европски дел. На состанокот се зборувало и за руската агресија врз Сирија, Либија, Грузија и Чеченија, области кои, поради овие конфликти ја зајакнаа својата национална самосвест.

Поделбата на Русија би била механизам за „пресметка со основниот руски империјализам и потребата од деколонизација на Русија за да стане одржлив актер во европската безбедност и стабилност“. Во западниот наратив, Русите ќе мора да се ослободат од Путин за да ги уживаат плодовите на демократијата.

Несреќната изјава на американскиот претседател Џо Бајден, кој годинава рече дека потребна е „промена на режимот“ во Москва, а беше дообјаснет од Белата куќа, сега добива на тежина.

 

La statunitense Commission on Security and Cooperation in Europe, sta svolgendo in queste ore ad Helsinki un briefing dal seguente titolo:
“DECOLONIZING RUSSIA
A Moral and Strategic Imperative”. pic.twitter.com/PIXhEVBh8v

— Camicia Rossobruna (@Tarallucci_Vino) June 25, 2022

Како би изгледала поделена Русија?

Застапниците на идејата за поделба на најголемата земја во светот најмногу се повикуваат на зборовите на самиот Путин, кој често зборуваше за „историска Русија“, со голем дел од модерната Украина во нејзиниот состав.

Логиката е следна – ако може да се зборува за централната руска држава, а не за земјата во нејзините сегашни граници, тогаш може да се тврди дека ова јадро е всушност многу помало од денешна Русија кога сите „империјални освојувања“ се изложени, вклучувајќи го и поголемиот дел од Сибир пред 1721 година, кога Русија станала империја.

Татарстан, населен руски регион на Волга, е уште еден пример. Минатата година, 55 отсто од учениците во главниот град Казан го избрале татарскиот јазик за свој мајчин јазик, па заговорниците се прашуваат дали оваа област, која во 1552 година ја освоил Иван Грозни, навистина е дел од јадрото на Русија. Тие го наведуваат истото за регионот Тува, кој се приклучил на Советскиот Сојуз дури во 1944 година и доживеал сепаратистички немири во раните 1990-ти, како и за Дагестан, освоен на почетокот на 19 век, каде што помалку од четири проценти од студентите учат руски како нивни мајчин јазик.

Друг аргумент е дека овие области денес би биле независни држави доколку Советскиот Сојуз ги конституираше како „федерални републики“ наместо како „автономни републики“ во рамките на Русија.

Една од многуте мапи за замислената поделена Русија што може да се најде на Интернет, ѝ остава на Руската Федерација само нејзината западна територија. По него би следеле „Коми“ и „Република Урал“, потоа „Сибирска Република“, „Република Саха“ и „Република на Далечниот Исток“.

На крајниот југ би биле „Алтај“, „Тува“ и „Бурјатија“, додека на југозапад би имало осум мали републики – „Мордовија“, „Татарстан“, „Удмуртија“ …

 „Без империја“

 Дека „деколонизацијата“ на Русија, посуптилен збор за нејзината поделба, стана нов жаргон, покажува и неодамна објавените написи.

Таков угледен „Атлантик“ пишува дека Кремљ „мора да остане без својата империја“ за да се запре бесмисленото крвопролевање.

„Русија е последната европска империја која се спротивстави дури и на основните напори за деколонизација, како што е давање автономија на потчинетото население. И како што видовме во Украина, Русија е подготвена да прибегне кон војна за повторно да ги освои регионите што ги смета за нејзина сопственост. Западот мора да го заврши проектот, кој започна во 1991 година. Тој мора да се залага за целосна деколонизација на Русија“, вели авторот Кејси Мишел, кој беше и учесник на состанокот на Хелсиншката комисија.

Мишел го истакнува разочарувањето „што Америка не го искористи распадот на Советскиот Сојуз за да влијае на натамошното распаѓање на Русија“.

„Во рамките на Русија има цели нации кои се колонизирани“, додава Мишел, велејќи дека „во лицето на фундаменталниот руски империјализам, постои потреба да се деколонизира Русија за земјата да стане одржлив актер во европската безбедност и стабилност“.

Деколонизација, дефедерализација

Ерика Марат, професорка на Колеџот за меѓународни безбедносни прашања на Универзитетот за национална безбедност на Пентагон, рече дека „Русија врши геноцид“, додека неодамна Леонид Бершидски, новинар и коментатор на Блумберг, „во својата анализа заклучи дека војната во Украина нужно средства и враќање на империјалистичка Русија“.

Таа, исто така, ги оживеа дебатите за тоа дали Русија треба да биде „деколонизирана“ или можеби „дефедерализирана“ за да ги згасне нејзините империјалистички амбиции и да ја ограничи нејзината воена закана. Најпосакуваниот исход од инвазијата на Украина“, напиша Бершидски.

На почетокот на јуни, Центарот за европски политички анализи (ЦЕПА) на својата веб-страница објави повик за нова стратегија кон Русија.

„Страдањето на Украина е во голема мера резултат на стратешки неуспех на Западот. Прво, погрешно го разбравме распадот на СССР. Во тоа време ни недостигаше аура на империјализам и авторитаризам над наводната демократска и пријателска нова руска држава. Западните земји не треба да ја повторуваат таа грешка, нашата цел треба да биде деколонизација“.